"น่าเสียดายนะที่แม่ไม่รู้ว่ามีลูกร่านขนาดนี้"
"...!"
"ไหนๆก็เป็นพ่อแล้ว อยากกอดลูกตัวเองหน่อยเป็นไรไป"
สิ่งที่แบคฮยอนไม่รู้คือการห้ามเข้าห้องของคุณท่านด้วยสภาพกางเกงขาสั้นกับเสื้อย้วยๆแบบนี้
แต่ว่านะ
"ผมมารับใช้คุณท่านครับ"
ไม่รู้จริงๆนะเหรอ?
แบคฮยอนกลายเป็นเด็กไม่ดีไปเสียแล้ว
คุณชานยอลคงเครียดกับงานมากจนลืมลงไปทานอาหารเย็น เขาก็แค่อยากให้คุณเขาได้พักผ่อนบ้าง
ชานยอลมองปากเล็กๆที่พยายามจะปรนเปรอเขา แบคฮยอนใจกล้ามากที่ดันเก้าอี้ทำงานให้หันออกนอกโต๊ะ แถมยังกล้าควักสิ่งที่หลับไหลอยู่ใต้ร่มผ้าออกมา
"อึก! อึก!"
"ถ้าอยากมากฉันจะสนองให้"
มือหนาคว้าเข้าที่ผมนุ่มนิ่มดึง คุณท่านดึงจนอีกคนหน้าหงาย จนปากหลุดออกจากแกนกายที่เริ่มผงาด
"อื้อ!!"
คุณท่านที่แบคฮยอนเฝ้ารักนักรักหนา จับแกนกายกระแทกเข้าโพรงปสกจุกไปทั่วลำคอจนอยากจะอ้วก แต่ถึงกระนั่นแบคฮยอนก็ไม่ปฏิเสธว่าไม่ชอบ
น้ำตาที่คลอหน่วยอยู่ไหลออกมายามกระพริบ แต่เป็นเพราะเสียงคางฮืมพอใจของคุณท่านทำให้แบคฮยอนยอมแหงนหน้าอยู่อย่างนั้น
แบคฮยอนช่างน่ารังแกเหลือเกิน
ความคิดชั่ววูบหนึ่งอยากจะจับเด็กแก่แดดนี่มากระแทกให้เอวบางๆพัง แต่ตอนนี้เขาอยากจบแค่นี้มากกว่า
"แรด"
"อื้อ! อึก! อึก!"
"ร่าน"
เสียงสะบทด่าดังมาไม่ขาดสาย จนกระทั่งคุณท่านถอดแกนกายออกมาชัดรูดจนน้ำสีขาวขุ่นกระจายเต็มใบหน้าสวยที่หลับตาพริ้มรับ
"ออกไป"
ร่างเล็กทรุดฮวบจากที่นั่งชันเข่าก็เบะขาลงไปกับพื้น เสียงเหนื่อยหอบของแบคฮยอนมันทำให้คุณท่านไม่พอใจแน่ๆ
"ฉันบอกว่า ออก ไป"
"..."
หางตาตดๆช้อนมองคุณเขาที่กลับไปนั่งทำงานเหมือนเดิม มือเรียวค่อยๆปรดกระดุมเสื้อที่ใส่มาจนไหล่ตกไปอยู่ที่แขน
"ผมขออยูาตรงนี้สักสิบนาทีนะครับ"
ไม่มีเสียงตอบรับใดใด แบคฮยอนจึงถอดกางเกงออกเหลือไว้แต่ชั้นในสีขาว ก่อนจะนวดคลึงแกนกายเล็กของตัวผ่านเนื้อผ้า
"อ่า"
นี่มันกลายเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
"อ๊ะคุณท่าน"
มือข้างนึงคอยเล่นกับตุ่มไตสีอ่อน ส่วนอีกข้างก็ชักรูดแกนกายตัวเอง
"ผม อือ"
ปัง!
"อยาก"
"แม่งเอ้ย!"
"อึก โอ้ย"
เอกสารต่างถูกกวาดทิ้งเรียบ ร่างเล็กลอยหวือไปนอนคว่ำหน้ากับโต๊ะไม่เนื้อดี อวดทรวดทรงและบั้นท้ายล่อตาล่อใจ
"ไม่ต้องสำออย"
ชานยอลใส่แกนกายเข้าไปทีเดียวจนมิดด้าม ถึงแม้จะแบคฮยอนจะเคยแต่มันก็แค่ครั้งเดียว
แต่ถ้าคุณท่านพอใจกับเลือดสีสดที่ติดออกมาขนาดนั้น
แบคฮยอนก็ยอม
"อ๊ะ! อ๊ะ! อ๊ะ!"
เพี๊ยะ!
"แม่มึงรู้ไหม ว่าลูกตัวเองร่านขนาดนี้"
"กรี้ดด อ๊าส์ คุณชาน"
ร่างกายที่บอบช้ำขึ้นเรื่อยๆเพราะแรงกระแทก แรงตี แรงบีบ แต่กระนั้นแบคฮยอนก็ยังอยากให้คุณเขาพอใจ
ก้นอวบส่ายร่อนไปมา แบคฮยอนจงใจกระแทกบั้นท้ายสวยเข้าหาคุณเขา สุดทเายชานยอลก็ยอมหยุดเพราะอยากรู้ว่าแบคฮยอนจะทำยังไงต่อ
"อือออ~ คุณท่านครับ"
ร่างน้อยยืนตัวตรงแนบแผ่นหลังบางไปกับอกหนา สิ่งทร่เคยเชื่อมติดกันก็หลุดออกเพราะความสูงที่ต่างกันมากโข
นั่นมันไม่ได้เป็นอุปสรรคสำหรับร่างน้อย เพราะเมื่อคุณเขายอมนั่งบนโต๊ะแทนให้
แบคฮยอนจึงใช้เก้าอี้ปีนไปนั่งคล่อมตัก ใบหน้าสวยซบลงกับกับอกกว้างเมื่อไม่มีคำด่าทอใดใด แบคฮยอนจับให้ตัวเองเชื้อมต่อกับคุณท่านอีกครั้ง เอวสวยเริ่มขยับอย่างเนิบนาบ
"ผมไม่ได้อ้อนนะครับ แต่ว่า"
"..."
"ผมมีลูกให้คุณท่านได้"
"ฉันไม่เอาเด็กแรดๆมาทำพันธ์หรอก"
"ถึงอย่างนั้นคุณท่านก็เรียกหาผมได้ตลอดเวลานะครับ"
เสียงครางพอใจในลำคอของร่างสูงทำเอาแบคฮยอนได้ใจ เอวสวยจึงควงเป็นวงกลมแีกครั้ง จับให้มือของคุณท่านมาประคองเอวคอดบีบเค้นจนมันแดงเป็นจ้ำ
"อ๊ะส์ๆๆๆๆ"
"ทำไมหละ หรือของกูมันใหญ่จนมึงติดใจ"
ร่างเล็กถูกยกให้ลอยเพื่อให้คุณเขากนะแทกสวนมาอน่างบ้าครั้งถึงแม้น้ำสีขาวขุ่นจะฉีดเข้าไปจนไหลย้อนออกมาตามง่ามขาแล้วก็ตาม
แบคฮยอนเป็นเหมือนตุ้กตาตัวเล็กๆ ถ้าให้เทียบความสูงจริงๆเด็กนี่เลยเอวเขามานิดหน่อยเท่านั้น เพราะยังเด็กอยู่
ถึงจะรู้ว่ามีสิทธิ์ท้อง แต่คุณเขายังคงกระทำซ้ำๆจนฟ้าสาง ถึงแม้ร่างน้อยจะสลบคาอกก็ยังคงถูกรังแกซ้ำๆ จนไม่อยากจะคิดว่ามันจะฉีกขาดไปขนาดไหน
แบคฮยอนก็แค่...
นางบำเรอ
talk : ต้องไม่ต้องกลัว เราทำบุญเผื่อไว้แล้ว หักล้างนะหักล้าง ไม่บาป
