แกร๊ก
ชานยอลมองไปยังร่างเล็กที่นอนขดอยู่ใต้ผ้าผืนนุ่ม ร่างกายที่เย้ายวนเขาตั้งแต่วันแรกที่ย่างดข้ามาในบ้านหลังนี้
มือหนากระชากผ้าผืนนุ่มออก ก่อนจะแกะหระดุมเม็ดเล็กออกอย่างเบามือ
"ชู่ววว หลับน้ะครับ" ตบก่อนนุ่มนิ่มเบาๆเมื่อแบคฮยอนพลิกตัวเหมือนจะตื่น
ยอดอกสีชมพูอ่อน ทำให้อดไม่ได้ที่จะก้มๆปชิม ความหวาน
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทำแบบนี้
แต่เป็นครั้งแรกที่ชานยอลตั้งใจจะให้ลูกเลี้ยงของเขาจื่นมาร่วมกอจกรรมนี้ด้วย
อ่าใช่ เขาเข้ามาลักหลับแบคฮยอนบ่อยๆนฝหน่ะ
แต่ดสร็จข้างนอก มัยไม่เร้าใจเท่าไหร่
"อื้ออออ อย่า"
มือเล็กปัดป่ายไปทั่วอย่างรำคาญ ความรู้สึกเจ็บที่ต้นคอและแผงอก ความเปียกชื้นกับความเจ็บจี๊ดๆยังคงไล้ไปเรื่อยๆ
จนถึงแอ่งสะดือ
"อ๊ะ"
แบคฮยอนสะด้งสุดตัวก่อนจะออกแรงผละหัวที่กำลังมัวมันกับหน้าท้องเล็ก
"พ่อ!!"
"ชู่วว" ชานยอลเอานิ้วชี้แตะลงบนปากเล็กที่กำลังจะตะโกนอีกครั้ง
แบคฮยอนเงียบ...
"พ พ่อ จะทำอะไร"
"หืม? อย่าทำเป็นไม่รู้หน่อยเลยหน่า"
"แต่แม่..."
"แค่..ผมไม่พูด แบคไม่พูด"
แบคฮยอนเม้มปากแน่น พ่อเลี้ยงของเขายังหนุ่ม อายุห่างจากเขาแค่เจ็ดปี ปาร์ค ชานยอล เป็นผู้ชายฮอตที่ตกลงแต่งงานกับแม่
"มันผิด"
ขาเล็กทั้งสองข้างหดเข้าหาลำตัว แบคฮยอนกอดเข่าทั้งสองข้างเอาไว้ หลังเล็กแนบไปกับหัวเตียง
"ไม่เอาหน่า แบคฮยอน"
ชานยอลลอบมองต่นขาเนียนขาวที่โผล่ออกมาจากกางเกงขาสั้น แบคฮยอนไม่ชอบใส่ขายาวตอนอยู่บ้าน
เรื่องนี้ชานยอลรู้ดี
"จะไม่บอกแม่ใช่ไหม"
ชานยอลเขยิบตัวเข้าหาร่างเล็ก ก่อนจะรวบร่างทั้งร่างมานั่นคล่อมตัก ลูบหัวเล็กๆด้วยความเอ็นดู
"ผมรู้ว่าเราใจตรงกัน"
หัวกลมซบลงบนบ่ากว้าง แบคฮยอนยอ มรับผิด ยอมรับว่าเขาแอบมองพี่ชานยอลที่มีศักดิ์เป็นพ่อเลี้ยงเขาบ่อยๆ
จุ๊บ ปากเล็กพรมจูบลงไปบนตนคอของผู้เป็นพ่อเลี้ยง แบคฮยอนใช้แขนทั้งสองข้างโอบรอบคอของชานยอลเอาไว้
"อ่าห์ แบค"
มือหนาบีบก้นนุ่มเพื่อปลุกปั้นอารมณ์วาบหวาม
"จูบได้ไหมครับ" แบคฮยอนตอบรับคำขอร้องของชานยอลโดยการคว้าเอาต้นคออีกคนให้โน้มลงมาจูบ เสียงน้ำลายดังเฉอะแฉะไม่ใช่ปัญหาแต่อย่างใด
แต่มันผิด ร่างเล็กผละจูบออกมา
ก๊อก ก๊อก ก็อก
เฮือก!!
"บอกเธอไปว่าผมไม่อยู่ที่นี่" ชานยอลลูบหลังคนที่สะดุ้งสุดตัวอย่างอ่อนโยน "คุณคงไม่อยากเป็นเด็กใจแตก อ่อยพ่อเลี้ยงตัวเองใข่ไหม"
"แบคฮยอนมาเปิดประตูให้แม่หน่อย!"
"เหอะ" ชานยอลละออกจากซอกคอหอม ทุกอย่างกำลังจะไปได้ดีอยู่แล้ว ถ้าบยอน โบรา ภรรยาตามกฎหมายไม่มาขัด
"อื้อออ แม่มีอะไร" แบคฮยอนบอกเสียงงัวเงีย มือหนารวบมือเล็กเอาไว้เอาท่อนเอ็นของตนเองมาชักรูดตามแรงมือของร่างสูง
"เห็นพ่อแกไหม?"
"ไม่เห็น ง่วงอ่ะแม่ แบคจะนอน"
"นี่! เดินมาเปิดประตูให้แม่แกหน่อยไม่ได้รึไง!"
"มันผิด ปล่อยผมไปเถอะ" แบคฮยอนกระซิบชิดหูคนที่ปล่อยให้เขานั่งตัก
"เร็วหน่อยครับ ผมรู้สึกเหมือนจะเสร็จคามือแบคเลย" ชานยอลกระซิบเสียงพร่าชิดหูตอบกลับเช่นกัน
"แบคฮยอน!! อย่าให้แม่ต้องโมโหน้ะ!" โบราเริ่มทุบประตูแรงขึ้น ความโมโหสะสมมาตั้งแต่ตื่นมาแล้วไม่เห็นสามีนอนอยู่ข้างกาย
"แม่ มันจะตีสองแล้วน้ะ ง่วง!"..."อ๊ะ" ส่งสายตาอ้อนวอนไปยังชานยอล ซึ่งได้รับคำตอบเพียงว่า
'อยากให้แม่คุณรู้หรอ ว่าลูกชายใจแตกปล้ำอยู่กับพ่อเลี้ยงหน่ะ'
น้ำตาหยดอาบลงแก้ม แบคฮยอนตัวสั่นเป็นลูกนก เขารู้ว่าผิด ผิดที่ทำแบบนี้
บยอน โบรา เดินออกไปแล้ว ฟังได้จากเสียงเท้าปึงปังก็รู้ถึงความไม่พอใจ
"อมมัน" ชานยอลยืนชันเข่าก่อนจะบีบบังคับให้ปากเล็กบำเรอใฟ้
"อาห์" ชานยอลลูบหัวแบคฮยอน ก่อนจะเปลี่ยนเป็ยฝนยึดเอาไว้ให้แน่นแล้วกระแทกแท่งร้อนเข้าปากเล็กอย่างเอาแต่ใจ
"ฮ๊ะ แฮ่กๆๆ"
"เหนื่อยหรือไง" ภาพที่แบคฮยอนไอสำลักหน้าดำหน้าแดงมันดีต่อใจชานยอลนัก
"แค่กๆ อ๊ะ"
"ผมต้องกลับห้องก่อนตีห้า ซึ่งถ้ามัวแต่เล่นมันเสียเวลา"
ร่างเล็กถูกผลักให้นอนราบไปกับเตียง ขาม
ทั้งสองข้างถูกยกพาดบ่าร่างของผู้เป็นพ่อเลี้ยง
"อ๊าาา!!!" แบคฮยอนกรีดร้องอย่างเจ็บปวด พ่อเลี้ยงไม่ได้ยั้งแรงหรือเบิกทางใดใดทั้งสิ้น
"อื้อๆๆ" ชานยอลเอามือใหญ่ปิดปากเล็กไว้ด้วยมือเดียว แรงกดมันเยอะมากจนน่าจะช้ำเป็นรอยย
มือเล็กปัดป่ายไปทั่ว ร่างทั้งร่างกลัวจนตัวสั่น ชานยอลใจดีเลยส่งอีกมือไปรวบข้อมือเล็กไว้เหนือหัว
และกดจนช้ำรอยแดง
"ฮืออออ" เสียงร้องครางแทนที่ด้วยเสียงร้องไห้ของแบคฮยอน อึดอัด หายใจไม่ออก และ
เจ็บ...
"อาห์ แน่นมาก" ชานยอลกระแทกหายเข้าหาร่างเล็กอย่างบ้าครั้ง น้ำตาของแบคฮยอนไม่ได้ช่วยอะไรทั้งสิ้น
"ฮึก ฮื่ออ อึก" เสียงดังอู้อี้ เพราะปากนัเนถูกปิดจนแน่น แบคฮยอนดริ่มหายใจไม่ออก หน้าแดงมากเสียใจน่ากลัว
"อ่า แบค อืมม"
"อึก ฮึก" แบคฮยอนสลบไป เลือดสีแดงข้นไหลออกมาปยกับของเหลวสีขาวขุ่น
ชานยอลถอดแกนกายออกมา จัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย ก่อนจะมองแบคฮยอนที่สลบไป
"หึ J"
ประตูห้องถูกปิดลงอย่างเบาๆ ทิ้งไว้เพียงร่างเล็กที่บอบช้ำ
แปลกอ่ะ รู้สึกภาษามันแปลกไหม ขอโทษน้าา มันขัดไปหน่อย งื้ออออ
