ชานยอลรู้ตัวดี
เขาได้ทำลายความบริสุทธิ์ของเด็กคนนึงไปแล้ว
แล้ว..
แล้วยังไง?
มือหนาไถโทรศัพท์ไปเรื่อยๆจนล่วงเลยมาถึงตีสอง บางทีมันอาจจะถึงเวลาแล้วที่ชานยอลจะพาเด็กคนนี้ไม่กินไอติมอุ่นๆสักแท่งสองแท่ง
หรือสาม
หรือสี่
การปล่อยให้น้องน้อยหลับคาโซฟาโดยที่ไม่มีเสื้อผ้าอาภรปิดร่างสักนิดเดียวไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่ ถ้าจะถามว่าเพิ่งคิดได้เหรอ
จริงๆก็ยัง
แต่เป็นเพราะพวกนั้นบอกว่ากำลังออกจากสถาณที่นั่งชิวมาที่นี่ต่างหาก
ชานยอลเลยต้องพาน้องไปอาบน้ำสักหน่อย
ดูเหมือนแบคฮยอนจะหลับลึกเกินไปจริงๆ ขนาดถูกหิ้วขึ้นห้องยังไม่รู้สึกตัวเลยสักนิด พรุ่งนี้โรงเรียนก็เปิดสะด้วยสิ
ซ่า!!
น้ำจากฝักบัวไหลกระทบผิวจนร่างกายสะท้านไปหมด เปลือกตาบางพยายามฝืนลืมตาขึ้นมาแต่มันกลับหนักอึ้งและระบมไปหมด
แบคฮยอนคงจะทรุดตัวแล้วจริงๆถ้าไม่ได้อ้อมกอดของใครบางคนที่ตระกองร่างน้อยไว้กับอก
มันดูอ่อนโยนอย่างบอกไม่ถูกเลยจริงๆ
"อือ พี่ พาผมไปนอนได้ไหม?"
ร้องน้อยดูงอแงขี้อ้อนผิดถนัด จากที่คิดว่าต้องโวยวายจนน่าจูบให้ปากช้ำกลับทิ้งตัวให้เขากอดไว้อย่างนี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่น่าจูบสักหน่อย
มือหนาจัดการเชยคางน้องให้เงยหน้ามารับจูบ ดูเหมือนแบคฮยอนเวอร์ชั่นนี้จะน่ารักอยู่หน่อยๆ สังเกตุจากแขนเรียวที่ยกขึ้นมาคล้องคอเงยหน้ารับจูบเขาอยู่ตอนนี้
"อือ อืม~"
ชานยอลใช้นิ้วแหวกแก้มก้นงอนๆจองน้องขณะที่กำลังจูบ แบคฮยอนสะดุ้งดันตัวเอง แต่แรงแค่นั้นจะไปทำอะไรได้
"ชู่วว เดี๋ยวพี่เอาออกให้"
สุดท้ายเมื่อรู้จุดประสงค์ แบคฮยอนก็ทำตัวเป็นเด็กดีอีกครั้ง เนียนซบแก้มไปกับอกคนพี่ก่อนเปลือกตาบางจะหลับลง
"อืมห์"
แต่กลับรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ดุนหน้าท้องกันอยู่สะก่อน
"ไม่เอานะ"
แบคฮยอนถอยกรูจนชิดผนังเย็นๆ สีหน้าบูดเบี้ยวนิดหน่อยเพราะความเจ็บปวดที่แล่นเข้ามา
"อย่านะ ผมขอ"
สุดท้ายก็ทนรับแรงตัวเองไม่ไหวทรุดตัวลงนั่งเบะขากับกระเบื้องเย็นเฉียบ
ชานยอลเอื้อมไปปิดน้ำ ก้มลงมองคนน้องที่เงยหน้ามองเขาอยู่ตอนนี้
อ้อนวอนอีกสิแบคฮยอนนา
"แต่เราทำมันตื่น"
"ผมยังไม่ได้-"
"เราทำ"
ปากเล็กอ้าเหวอ พี่ชานยอลกำลังใช้มือชักรูดน้องชายตัวเองต่อหน้าเขา โดยสายตาก็ไม่ได้ละออกไปไหนเลย
"ปากเรามัน"
"..."
"ไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ"
ถ้าจะให้พูดตรงๆ แบคฮยอนก็จะยอมรับแบบวัยรุ่นทั่วไป ยังไงมันก็มีบ้างอยู่แล้วยิ่งเป็นชานยอลf4 ต่อให้ไม่อยากจะยอมรับสักเท่าไหร่ แต่มันก็
"ซี้ดดดด"
.
.
.
"อึก อื้ออ~"
นิ้วเรียวสวยจิกลงบนต้นคนคนพี่ ก่อนจะเอียงหน้ารับสัมผัสที่เกี่ยวกระหน่ำลิ้นเล็กไม่หยุด
"อื๊อ ! งื้ออ"
คนที่ถูกอุ้มรัดขาที่เอวสอบให้แน่นขึ้นไปอีก เมื่อรู้สึกว่าคนพี่กำลังมุ่งหน้าไปที่ไหนสักที่
"อิ๊! อ๊ะส์! อร๊ะส์! พี่ชาน เจ็บ น้องเจ็บ"
"เบานะคะ"
ปั่ก
ร่างเล็กถูกโยนลงกับเตียงนุ่มจนเตียงเด้ง ริมฝีปากแดงพ่นเสียงซี้ดออกมาด้วยความจุก แต่กลับต้องกลืนทุกอย่างลงคอ
"ว่าไงนุ่มนิ่ม" --คริส
"โดนบดจนนิ่มไปทั้งตัวแล้วเหรอ?" --จงอิน
"แม่งได้" --เซฮุน
.
.
.
talk : รีบเหรอ รีบเหรอออออออออ
<ตอออตอไม้เอกต่อ>
หัวใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นส่ำ ถ้าเปรียบตอนนี้เหมือนการ์ตูนวายเรื่องนึงมันคงเป็นอะไรที่เด็กๆอ่านไม่ได้
แบคฮยอนคิดว่าถ้าเขาต้องทำตัวเหมือนนายเอกของเรื่องก็คงต้องยอมอ้าขาให้f4กระแทก
แต่มันไม่ใช่
แบคฮยอนเป็นคนนะ มีสิทธิความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกับคนอื่นๆ พี่ชานยอลไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้
"น้องเขากลัว"
ชานยอลนั่งลงกับผืนเตียงนุ่ม ลูบหัวเด็กตัวเล็กที่กำลังสั่นเป็นลูกนกอยู่ตอนนี้
ผ้านวมสีขาวถูกยกมาปกปิดร่างกายที่แดงช้ำจากกิจกรรมเมื่อครู่ แบคฮยอนตาแดงก่ำเพราะความโกรธ
"ออกไป"
"ชู่วว อย่าร้อง"
ได้ยินเสียงใครสักคนที่ยืนอยู่หลุดหัวเราะ ชานยอลตอนนี้เหมือนคนแก่ล่อลวงเด็กเข้าไปทุกที มือไม้ก็ยังคงไวเหมือนเดิม
"พี่...ขอนะ"
น้ำตาที่กลั่นไว้ไหลเป็นเขื่อนแตก แบคฮยอนส่ายหน้าซ้ำไปซ้ำมา ตัวสั่นตามแรงสะอึกสะอื้น
"แบคฮยอนนา"
ชานยอลไม่ได้ขอ แต่มันเป็นแค่ประโยคบอกเล่า แค่บอกให้รู้เฉยๆ
เพราะตอนนี้ มันกำลังจะเริ่มขึ้นจริงๆแล้ว
"กรี้ดดดดด ฮื่อออ ปล่อยย ฮื้อออ"
{ต่ำกว่าสิบเจ็ดไม่ควรอ่านนะ จริงๆมันต้องสิบแปดใช่ไหมหละ แต่เราอายุสิบเจ็ด งี้เราก็หยวนๆให้เนาะ}
"จะอะไรนักหนา!"
ข้อเท้าสวยถูกจับตรึงไว้ทั้งสองข้างด้วยหนึ่งใน f4 คิม จงอิน ข้อเท้าแบคฮยอนนี่มันข้อเท้าผู้หญิงชัดๆ
"อย่าเสียงดังดิจงอิน"
เซฮุนลูบหัวกลมเหมือนปลอบใจและเต็มไปด้วยความเป็นห่วง แบคฮยอนสะบัดตัว และพยายามถอยออกห่างอย่างรังเกียจ
ใช่ แบคฮยอนเกลียด
เกลียดคนพวกนี้
เกลียด
"มึงว่ามันจะไปแจ้งความป่าววะ"
จงอินถอดเสื้อยืดสีเทาที่ใส่มาออกจากร่างกาย เผยให้เห็นร่างกายที่เกอนเด็กมอหกไปหน่อย แต่มันยังไม่ใช่ผระเด็นใหญ่
แบคฮยอนเหนื่อยหอบ หายใจไม่ออก มันอึดอัดไปหมด ริมฝีปากที่น้องน้อยคิดว่ามันสกปรกจูบลงที่ข้อเท้าสวย ดูดดุนจนมันขึ้นสีกุหลาบ ดูแล้วคนทำจะพอใจอยู่ไม่มากก็น้อย
"ไม่หรอก"
ชานยอลลุกขึ้นยืนเต็มความสูง คว้าเอากางเกงยีนส์โหลดต่ำมาใส่ ปรายตามองเด็กที่ทำตัวไม่น่ารักโดยการขัดขืนเต็มที่ ถ้าไม่ได้มือเซฮุนอุดปากอยู่คงกรี้ดลั่น
"ใช่ไหมแบคฮยอน"
โทรศัพท์เครื่องบางถูกชูไปมา ก่อนจะเปิดโหมดวิดีโอแล้ววางไว้บนชั้นวางหนังสือ หามุมที่เหมาะสม
"เด็กมันคงไม่เสี่ยงหรอก"
"อ๊ะส์!"
แบคฮยอนดิ้นพร่าน หลีกหนีสัมผัสชื้นแฉะตามร่างกาย ถูกปลุกอารมณ์ตามสัญชาติญาณ
ดูเหมือนตัวนุ่มนิ่มของคริส จะไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่
"อ๊าส์!!"
ร่างเล็กถูกจับให้อยู่ในท่าคลานเข่า แบคฮยอนกรีดร้องเมื่อสิ่งแปลกปลอมเข้ามาในร่างกายใบหน้าหวานซบลงกับผืนเตียงอย่างหมดแรง แต่ร่างกายกลับไม่เป็นไปตามสมองเพราะแบคฮยอนเริ่มปวดหนึบขึ้นมาอีกครั้ง
"นุ่มนิ่ม ซี้ดด"
ถึงแม้ไม่หันไปดูแบคฮยอนก็รู้ว่าใครคือคนที่โถมแรงเข้าหาเขาอยู่ตอนนี้
"พี่คริส อ๊ะ! อย่า อ่ะๆ"
มีสิงสิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัว
จะทิ้งร่างกายให้พวกเขากระทำ
หรือจะสนุกไปกับมัน
"อ้าปากหน่อยค่ะ"
เสียงร้องครวญครางปานใจจะขาดแทนที่ด้วยเสียงอื้ออึง เซฮุนมองกลีบปากเล็กที่กลืนกินแท่งร้อนของเขาด้วยกามารมณ์ เอาจริงๆแค่น้องอยู่เฉยๆก็โครตจะพอร์นแล้ว
"อึก อื้อ! อื้อ!"
แก่นกายน้อยถูกกอบกุมด้วยมือของคริส มือหนาชักรูดจนสติของน้องแตกกระเจิง
แบคฮยอนเหมือนกลัวแต่ก็ตอบรับทุกอย่างที่มอบให้
เหมือนจะปฏิเสธ แต่ลึกๆกลับต้องการ
ความย้อนแย้งนี้
"อืมห์ ซี้ดดด"
เสียงหยาบโลนของเนื้อกระทบกันทำเอาคนยืนมองต้องยกยิ้ม นี่ยังไม่ถึงคิวของจงอินอีกหรือไงกัน
"อ่าห์!! อ๊ะส์ๆๆๆ"
เอวบางถูกยึดตรึงไว้แน่น ความเสียวปนกระสั่นจุกขึ้นมาที่ท้องน้อย ร่างกายปั่นป่วนจนครางแทบไม่เป็นภาษา
"เงยหน้าหน่อยครับคนดี"
ริมฝีปากที่แดงเจ่อถูกบดขยี้อีกครั้ง แบคฮยอนพิงแผ่นหลังบางไปกับอกของคริส เงยหน้ารับจูบความต้องการของเซฮุน
แบคฮยอนต้องบ้าไปแล้วแน่ๆที่รุสึดชอบมัน
"อืม~ อื้ออ !"
ความอุ่นวาบแผ่ซ่านไปทั่วท้องน้อย คนที่เสร็จกิจจูบหลังต้นคอขาวเบาๆ ก่อนจะขยับอีกสองสามครั้งจนน้ำกามสีขุ่นไหลย้อนออกมา
"อาห์"
"เด็กดี"
น้องน้อยหมดแรงจนเซไปซบอกเซฮุน ช่องทางข้างหลังมันจะระบมและเจ็บอยู่นิดหน่อย แต่มันก็รู้สึกโหวงๆแปลกๆ
"แบคฮยอน"
"อือ"
.
.
.
"เชี้ยมึงมาถือกล้องดิ๊ กูจะเอาต่อ"
แบคฮยอนนอนราบซบไปกับอกเซฮุน เสียงกระซิบที่ข้างทำเอาร่างน้อยขนลุกชัน ไม่มีส่วนไหนของร่างกายที่จะไม่โดนริมฝีปากลากผ่านเลยสักนิด
"do you know ontop?"
"..."
"..."
"yas,please"
สองเพื่อนซี้ขาวดำกระตุกยิ้มมุมปาก บอกแล้วแบคฮยอนโครตจะย้อนแย้ง
เหมือนกับที่น้องพยายามจะจับแท่งร้อนของเซฮุนเข้าปากทางรักของตัวเองอยู่นี่ไง
กล้องสองตัว
ผู้เล่นสามคน
"อ๊าส์!!! ฮ่ะ ! อ่ะ"
ร่างเล็กที่พยายามจะบดเบียดก้นกลมกลึงเข้ากับแท่งร้อนกลับถูกดึงให้มานอนซบอก
"ขอบคุณครับ แต่พี่ไม่อยากให้เราเหนื่อยเลย"
"กรี้ดดด ! !"
ฟันเขี้ยวฝังลงไปกับหลาดไหล่คนพี่ เมื่อรู้สึกตึงที่ช่องทางหลังอีกครั้ง ร่างน้อยเหมือนจะฉีกขาดเพราะคนสองคนที่เคลื่อนไหวอยู่ในตัวเขาตอนนี้
เสียงหอบหายใจดังไปทั่วห้อง แบคฮยอนเอาแต่หลับตาปี๊กับซอกคอของเซฮุน
"ซี้ดด แม่ง!"
"อ่าห์ เด็ดสัส"
แบคฮยอนไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว ร่างกายน้อยๆถูกดึงให้ลุกขึ้น แอ่นแผ่นหลังบางจนโค้งงอน ไหล่เล็กถูกยึดไว้โดย คิม จงอิน ที่กำลังกระแทกกระทั้นพร้อมกับเซฮุนอยู่ตอนนี้
"อ๊า! อ๊า! อึก ช้ า ๆ หน่อย อิ๊"
ชานยอลทิ้งกล้อง
เขาทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว
แบคฮยอนครวญครางเหมทอนชอบนักหนา แอบมีบางครั้งที่กระแทกกายสวน
ปากบางกรีดร้องอย่างสุขสมไม่มีคำห้าม หรือให้หยุดอย่างที่ควรจะเป็น
"อ๊ะ! อ๊ะ! พี่ ฮะ! อื้อๆ"
ในเมื่อชอบนักก็จัดให้ก็ได้
มือบางทั้งสองข้างถูกบังคับให้กอบกุมแกนกายของชานยอลส่วนที่เข้าปากไปไม่หมด เสียงอื้ออึงในลำคอของคนตัวเล็กทำเอาชานยอลแทบคลั่ง
"อึก อื้อ อื้อ อื้อ"
เวลาผ่านไปไม่นานน้ำกามสีขุ่นก็ถูกฉีดเข้าร่างกายอีกครั้ง พร้อมๆกับชานยอลที่ชักแท่งร้อนออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะชักรูดจนน้ำรักแตกใส่ใบหน้าหวาน
ลิ้นเล็กลอบชิมน้ำที่มุมปาก
อ่า~
"แบคฮยอนนา"
"ฮะ"
"แบคฮยอน"
"..."
"บยอน แบคฮยอน!"
"เชี้ย!"
"ตื่นไอสัส กูหิวข้าวแล้ว ไปเร็ว!"
"มึง...คือ แบบ คยอง... กู"
"เมื่อกี๊มึงเกือบโดนจับได้ละ ครางอะไรไม่รู้ งือๆ อือๆ อาจารนี่เกือบปาแปรงลบกระดานใส่อะ"
talk : คนเยอะอ่ะ แต่ไม่ดีเลย แงงง
หมกมุ่นนะเราอ่ะ
