[อ่านช้าๆ ค่อยๆนะใจเย็น]
แบคฮยอนเป็นเด็กมอสี่ที่ตัวเล็กมาก! อ่าใช่มันเป็นเหมือนเด็กปอหกที่กำลังใช้สายตาขู่กันตอนนี้
"ไง"
"อ่อย!"
คนน้องดิ้นเร่าๆกระทืบเท้าอย่างเอาแต่ใจ มือก็ถูกรวบ ปากก็ถูกปิด ผีบ้า นี่มันผีบ้าชัดๆ!
"อ่า โอเค"
คนตัวสูงปล่อยมือที่ปิดปากกนะจับไว้ เปลี่ยนเป็นเอื้อมมือไปปิดประตูบ้านแล้วผลักเด็กที่สูงแค่อกเขาให้พิงประตูไว้
แค่นี้ก็เห็นแล้วว่าใครแพ้อย่าราบคาบ J
"นี่! ผมจะแต้งตำรวจ บุกรุก นายกำลังบุกรุกบ้าน- อื้ออออ"
"ถ้ารู้ว่าปล่อยแล้วจะพูดมากขนาดนี้ ไม่ปล่อยตัเงแต่แรกดีกว่า"
"ไอ่อ้า! อื้อๆ"
แบคฮยอนเริ่มดิ้นอีกครั้งตามประสาเด็กเอาแต่ใจ จ้อมือสวยถูกพันธนาการไว้เหนือหัวด้วยมือใหญ่เพียงมือเดียว
"ง่ายๆนะ"
"อื้อออออ!"
"ฟัง!"
คนตัวสูงกว่าเริ่มหงุดหงิดกับความรั้นของเด็กตัวแค่นี้ รู้ว่าสู้ไม่ได้แล้วยังจะรั้นอีก
"ฮ้าา ย๊า ปาร์ค ชานยอล!"
"หือ?"
"อึก"
แบคฮยอนกลืนคำพูดลงคอทันทีที่หนึ่งในf4บ้าบอ ก้มลงมาปิดปาก
ด้วยปาก
ร่างเล็กสะดุ้งตกใจจนตาโต และสติเริ่มหลุดอีกครั้งเมื่แอีกฝ่ายเริ่มขยับปากดูดดุนริมฝีปากตัวเอง
จ๊วบ!
เป็นเพราะแบคฮยอนไม่ยอมอ้าปากสักที คนพี่จึงทำได้แค่กัดขบดม้มริมฝีคนเด็กสติหลุดจนเกิดเสียงน่าอาย
"ไม่- อื้อ"
ชานยอลจะถือว่าแบคฮยอนพลาดเอง ร่างที่เคยแข็งทื่อเริ่มสะบัดตัวเองอีกครั้ง แบคฮยอนเอาแต่ร้องประท้วง ให้ปล่อยในขณะที่คนพี่ยังคงสนุกสนานกับลิ้นเล็กๆสีชมพูอ่อนจนน้ำสีใสไหลเยื้อมมุมปากน้องไปหมด
"ฮึก อย่านะ"
เมื่อดิ้นไปก็เสียงแรงเปล่า แบคฮยอนจึงทำได้แค่ขอวอนกับคนที่ก้มลงไปซุกไซร้คอกันอยู่ตอนนี้
"รู้เหรอว่าจะทำอะไร"
เด็กน้อยส่ายหน้าจนผมปลิว ร้องไห้สะอื้นจนตัวโยน
ปากน้องเจ่อแดง
แก้มน้องก็แดง
ตาน้องก็ช่ำ
ข้างแก้มยังคงมีรอยน้ำลายสีใส
"นิ่งไว้แบคฮยอน"
"ฮือออ ปล่อย อึก ปล่อย"
"ผมจะบอกคุณเอง : )"
.
.
.
"กรี้ดดดดดดด"
โซฟาที่อยู่ในห้องนั่งเล่นเป็นที่ที่ดีที่สุดในตอนนี้ ร่างอ้อนแอ้นถูกผลักให้นอนราบไปกับโซฟา ก่อนที่คนตัวโตกว่าจะตามมาคล่อมทับ
"อย่านะ! ไม่ได้!"
กระดุมดม็ดสวยถูกปลดออกด้วยความรีบร้อน จนสามเม็ดสุดท้ายทำเอาคนใจร้อนอย่างชานยอลมนไม่ไหวจนเผลอกระชากออกมา
"อื้ออ!"
ปากเล็กถูกตะโบมจูบอีกครั้ง แบคฮยอนยังคงดิ้นเร่าๆ มือหนาลูบไปตามผิวเนียนแอบสะกิดยอดอกน้องจนเผลอสะดุ้ง
"ชู่วว นิ่งนะคนดี"
เสียงกระซิบชิดหูมาพร้อมๆกับสัมผัสเปียกชื้นจากปลายลิ้น แบคฮยอนหอบหายใจสะอื้นจนตัวโยน แต่ถึงอย่างนั้นความวาบหวิวมันก็ก่อขึ้นมาเรื่อยๆเช่นกัน
"อ๊ะ!"
ลิ้นชื้นของชานยอลดูดดึงดม็ดทับทิมสีชมพูจนขึ้นเป็นตุ่มไต แบคฮยอนนุ่มนิ่มไปทุกส่วน จนชานยอลจะจะกินทั้งตัวเลยให้ตาย!
เสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นยังคงดังไม่หยุด ถึงแม้ช่วงหลังจะสลับกับเสียงครางบ้างแต่คงไม่เท่ากับตอนนี้
คนตัวเล็กที่ไม่เหลือเสื้อป้าสักอย่างนอนหอบหายใจอยู่บนโซฟา ชานยอลมองภาพนั้นดเวยความกระสัน นี่แค่น้องถอดชุด มันยังขนาดนี้เลย
ไม่ต้องคิดถึงตอนที่เข้าไปในตัวน้อง
"ฮ้าา แฮ่ก อึก"
แบคฮยอนน้อยเริ่มตื่นตัวจนมีน้ำปริ่มๆออหมา ชานยอลเลือกที่จะใช้ปากช่วยให้คนตัวเล็กไปถึงฝั่งแลกกับเสียงครางกระสันนั่น
"อ๊า อ อย่า อ๊ะๆๆ"
แบคฮยอนเผลอร่อนสะโพกตามใจอย่าง ตาเรียวหละบแน่นเชิดหน้าครางเสียงดัง ถึงแม้ปากจะห้ามให้ชานยอลพอ
"กรี้ดด อ่าาา"
อกสวยกนะเพื่อมขึ้นลงอน่างเหนื่อยหอบ ชานยอลส่งนิ้วชี้กับกลางเขาปากที่เผลออยู่กวาดไปทั่วจนชุ่ม
"อื๊อ! เจ็บ!"
ในสมิงของแบคฮยอนมันโล่งไปหมด ในใจตะโกนบอกว่าให้หนี หนีออกมาจากเรื่องบ้าๆนี่ แต่สุดท้ายยังคงเชิดหน้าครางเสียงหลงยามที่นิ้วหนากนะแทกเข้าจุดวัยต่อสัมผัส
"อิ๊ๆๆ อ๊า"
เผลอตะหวัดตามองคนที่ดึงนิ้วออกจนภายในมันวูบโหวง แต่วินาทีต่อมาแบคฮยอนก็ค้นพบแล้วว่าไอนิ้วบ้าๆนั่นมัยก็แค่เด็กๆ
"อร๊า!!!!"
ร่างน้อยสะดุ้งถดตัวหนี น้ำตาที่ยังไม่แห้งเหือดไหลอาบแก้มอีกครั้ง มันเจ็บ เจ็บเหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ อึดอัดจนหายใจไม่ออก
"อืมห์ อย่าเกร็งสิ คุณกัดผมจนจะขาดอยู่แล้ว"
แบคฮยอนเบือนหน้าหนีจะท่าทางและน้ำเสียงลามกนั่น พี่ชานยอลยึดเอวเขาไว้จนขยับไปไหนไมได้
"ผมอึดอัด"
เมื่อนานเข้า ชานยอลยังคงนิ่ง ไม่ขยับเลยสักนิด แบคฮยอนอึดอัดจะตายอยู่แล้ว
"เรียกพี่สิ"
"..."
"..."
"พี่ชานยอล ผมอึดอัด"
อย่าว่าแต่แบคฮยอนเลย ชานยอลก็แทบจะคลั่งตายแล้วเหมือนกัน
"อ๊ะ ! อ๊ะ ! อ๊ะ !อิ๊ อ๊ะ!"
หัวทุยสั่นไปตามแรงส่ง ขาเรียวถูกจับพาดไว้กับบ่า ก่อนจะชานยอลจะรุนแรงใส่น้องโดยไม่คิดว่านี้คือครั้งแรก
"เจ็บ พี่ อ๊า พี่ชาน ผมเจ็บ!"
ขาสวยตกวางคาบเอวไว้แทน ตัวน้องถูกอุ้มยกให้ขึ้นมานั่งกอดคอกันไว้ แบคฮยอนกรี้ดเสียงดังเพราะมันลึกกว่าเดิม
เสียงครางกระเส่าปนไปกับเสียงทุ้ม เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังหยาบโลนไปทั่วห้อง
แบคฮยอนน้อยปล่อยน้ำสีขาวขุ่นครั้งสีสองออกมา ดูเหมือนเด็กแคระจะเริ่มหมดแรงแล้วจึงซุกหน้าไปกับไหล่ชานยอลแบบนี้
แต่ทำไงได้ ชานยอลยังไม่พอใจ
"อร๊า หยุดนะ พอ ฮ๊ะ แล้ว"
"ฮึ่มม"
แกนกายยักษ์ถอดออกทีเดียวจนร่างน้อยทรุด ชานยอลจัดท่าให้น้องหันหลังพิงอก ก่อนจะวอดใส่เข้าไปอีกครั้ง
"ขยับให้หน่อยสิ"
"หยุด ได้ไหม อ๊ะส์!"
มทอหนารวบเอวคอดไว้ทั้งสองมือ ชานยอลจับน้องโยกขึ้นลงอย่างเป็นจังหวะ ศีรษะกลมพิงอกชานยอลไว้เพราะความอ่อนแรง แต่เหมือนแก่นกายเล็กจะเริ่มพองโตขึ้นอีกครั้ง
ชานยอลหยุดขยับ แต่เป็นแบคฮยอนแทนที่ร่อนเอวใส่เขาไม่หยุด น้องครางอื้ออึงจนน่าจับจูบให้ปากช้ำ และชานยอลก็ทำมันจริงๆ
"อืมห์ ดีครับ แบบนั้นแหละ"
"อ่า ไม่ไหวแล้ว เจ็บ"
"อีกนิดเดียว นะครับ"
ร่างเล็กโดนผลักให้แนบใบหน้าไปกับโซฟา ชานยอลยึดสะโพกน้องไว้ก่อนจะกระแทกอีกไม่นานน้ำสีขาวขุ่นฉีดเข้าไปในตัวแบคฮยอน บางส่วนไหลย้อนออกมาตามง่ามขาปนมากับ
เลือด
แบคฮยอนสลบไปแล้ว....
.
.
.
Pcy_park send immage to f4 group
Pcy_park send location to f4 group
.
.
.
"ตื่นก่อนสิ ครั้งเดียวมันจะไปพออะไร J"
Talk : เทอคิดว่ามันจบยัง? //หัวเราะอย่างชั่วร้าย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น