วันจันทร์ที่ 8 ตุลาคม พ.ศ. 2561

family secret iv #กามโปรเจค (ตอนที่ถูกแบน)

"ปะป๊า ให้พี่จ๋ามารับหนูที่โรงเรียนนะคับ"

ใบบัวกำลังใช้น้ำเสียงออดอ้อนพ่อบุญธรรม เพราะไม่อยากกลับช้าเหมือนป๊า เลยอยากให้พี่ชายมารับก่อน

"ได้สิคะ แต่ว่าหนูอย่าดื้อกับพี่เขานะ"

"คับผม!"

.
.
.
ใบบัวนั่งรอพี่จ๋ามาครึ่งชั่วโมงแล้ว ไม่อยากขึ้นไปรอในห้องป๊าเลยนั่งรอที่สนามเด็กเล่นแทน

"นานจัง เห้อ~"

อยากจะเบะปากร้องไห้หลายๆรอบ แต่คุณป๊าบอกว่าห้ามดื้อ ก็เลยต้องฮึบไว้ก่อน

"เฮ้!"

"พี่จ๋า!"

ถึงจะไม่ใช่พี่เซตที่มารับก็ไม่เป็นไร เพราะพี่เซย์ก็ใจดีเหมือนกัน 

"ขอโทษที่ช้า เดี๋ยวพาไปซื้อไอติม"

"เย้!"

เหมือนจะเห็นหูตั้งหางกระดิกจากเด็กก้อน ใบบัวกระโดดมาจับมือเซย์ ก่อนจะลากไปยังร้านไอศกรีมหน้าโรงเรียน

"เอาแท่งนี้จ้ะ"

"ไปกินบนรถนะ จะไม่เลอะรึไง"

"น้องกินเร็ว~" ตอบรับเสียงเจื้อยแจ้วทันที "ไปกันเถอะพี่จ๋า"

ผิด

ผิดสุดๆ

เซย์มองไปยังลิ้นเล็กๆที่ไล้วนรอบแท่งไอศกรีม ก่อนจะอมมันลงไปสุดคอ แล้วดึงออกมาใหม่

จ๊วบ!

"แง่ม พี่จ๋ากินไหมจ้ะ?"

"กินไปเถอะ"

หลังจากนี้เซย์มีนัดกับน้องหมวยคนดีคนเดิม แต่คงต้องแวะส่งเด็กซนก่อน

"ง่ำ อ๊ะ"

หันไปเห็นก็พบว่าแท่งไอศกรีมตกลงบนเสื้อนักเรียนเรียบร้อย เซย์ดึงทิชชู่สองสามแผ่น ก่อนจะตีไฟแล้วเข้าข้างทาง

"เลอะเทอะ!"

"งื้อ น้องอยากกินอีก"

เซย์หยิบแท่งที่ตกโยนลงไปนอกหน้าต่าง เลอเทอะนิดหน่อยแต่เช็ดออกได้ เด็กก้อนงอแงอยากกินอีกทั้งๆที่ตัวเองทำตก มันน่าไหมหละ

"อ่ะ กิน"

เซย์ยื่นมือที่เลอะไปด้วยไอศกรีมเล็กน้อย บอกอ้อมๆว่ามันตกแล้วนะ

"อืม~"

ไม่ใช่ให้มาเลียมือแบบนี้

แม่ง!

เหอะ เพราะเป็นแบบนี้ไง พ่อเขาเลยชอบกกนักหนา เพราะมันยั่วแบบนี้ไง!

"งืม อ่า จ๊วบ!"

เซย์ขับรถด้วยมือข้างเดียว เหยียบคันเร่งจนมิดก่อนจะหักพวงมาลัยเข้าซอยข้างทาง

แน่นอนว่าพาน้องมาซอยนี่แหละ!

"อ๊ะ! พี่จ๋า!"

หลังจากปรับเบาะให้ถอยไปข้างหลังแล้ว ก็อุ้มให้เจ้าตัวดี มานั่งตรงหว่างขาแทน

"พ พี่จ๋า ท ทำอะไร"

"กินสิ ไอติมอ่ะ"

เซย์ดึงกางเกงลงจนงูยักษ์มันผงาดออกมา ใบบัวส่ายหน้าจนผมปลิว แต่กลับถอยไปไหนไม่ได้

"ม ไม่เอา พี่จ๋า ไม่"

ปฏิเสธเขา แต่ทีกับพ่อนี่เรียกหา ?

"อึก! อึก! อึก!" 

ใบหน้าหวานเชิดขึ้นเพราะแรงดึงจากจากมือหนาที่สอดอยู่ใต้กลุ่มผม ดวงช่ำไปด้วยน้ำสีใส แค่เพียงกระพริบตาก็พร้อมที่จะไหลลงมาอาบแก้ม

"อื้ออ!! ฮึก"

หัวทุยถูกจับโยกไปตามจังหวะ ปากเล็กคับแน่นไปด้วยแท่งร้อน ร่างน้อยแทบสำลักทุกครั้งที่มันกระแทกเข้าไปจนสุดลำคอ ถึงแม้จะส่งสายตาขอความเห็นใจแต่กลับไม่เป็นผล

"อ อาห์ เด็กดี" เสียงทุ้มที่ครางออกมาเป็นระยะเพราะความพึงพอใจในความนุ่มของน้องน้อย อดไม่ได้ที่จะหลับตาซึมซับความรู้สึกนี้ "ดูดมันแรงๆสิ มันจะได้จบลงเร็วๆไง" 

"ฮื้ออ ฮื่อออ แค่กๆ!" ร่างเล็กที่กองอยู่กับพื้นสำลักของเหลวที่ผสมไปด้วยน้ำลายและน้ำมูกออกมา อกบางกระเพื่อมถี่เพราะหอบเอาอาการเข้าปอด "อ อย่า ฮื่ออ ไม่เอา ไม่ทำนะ !" 

"ชู่ว ไม่พูดแบบนี้สิครับ" ใบหน้าใสเชิดขึ้นอีกครั้ง ร่างสูงใช้อีกหนึ่งมือชักสาวแท่งร้อน ถูไถมันลงไปกับแก้มนุ่ม "หนูยอมดีดีตั้งแรกก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก"

ยิ่งเห็นเจ้าตัวนุ่มนิ่มตัวสั่นยิ่งได้ใจ วันนี้เขาแค่เรียกน้องมาอุ่นเครื่อง ไม่อยากใช้ช้ำกันไปเสียงก่อน

"ถ้าไม่อยากกลายเป็นนายเอก GV ชั่วข้ามคืน...

...ไหนหนูลองกินมันจนกว่าจะเสร็จหน่อยสิ น้องบัว"
S.
@real__
เด็กมันอยาก...กินไอติม

Muay ตอบกลับ @real__
@lulula
หนูก็หิว รอพี่นานแล้วนะ .__.

#กามโปรเจค

ผมกลับถึงบ้านก็โดนไอเซตตึงใส่ หาว่าผมไปแกล้งให้น้องร้องไห้ เพราะเด็กใบบัวตาช้ำๆ

เหอะ แค่แวะกินไอติมเอง

"มึงกลายเป็นคนหลงน้องตั้งแต่เมื่อไหร่"

เซตสั่งให้ใบบัวไปอาบน้ำ ผมหละอยากจะพามันไปฟังตอนที่น้องมันครางชื่อพ่อจริงๆ

"มึงนี่นะ เห้อ"

"เอ้อ! ไอเซต คืนนี้อย่าล็อกห้อง เดี๋ยวกูไปหา"

"พ่อง! พูดสะกูขนลุก"

ผมหัวเราะลั่น เพราะไอเซตมันแกล้งกอดตัวเอง ใบบัววิ่งออกมาจากห้องนอนพอดี

"หิวไหม"

ผมว่าน้องน่าจะอิ่มแล้วนะ

.
.
.
"หนูดื้อไหมคะวันนี้?"

ใบบัวส่ายหน้าจนผมปลิว น้องน้อยคลานเข่าไปนั่งซบอกพ่อบุญธรรม

"พี่เซตใจดี"

"แล้วเซย์หละ"

เผลอกอดป๊าแน่นเมื่อได้ยินชื่อพี่คนรอง น้องน้อยไม่ได้ตอบอะไรอีก เพราะโซนไม่มอบโอกาศให้

"อื้อ~ ป๊า"

ก้นอวบอิ่มถูกบีบขย้ำอย่างหมั่นเขี้ยว ตัวก็แค่นี้แต่เต็มไม้เต็มมือไปหมด

"ปะป๊า อ่ะ"

"ขา น้องบัว"

เอวเล็กถูกจับให้เคลื่อยไหว ก้นนุ่มนิ่มถูไถไปกับแกนกายที่เริ่มพองคับกางเกงนอน

"อาห์ ใบบัว ทำไมหนูน่ารักแบบนี้คะ"

มือเล็กวางลงตรงอกแกร่ง หลังจากดึงกางเนอนของคุณพ่อให้พ้นทาง ใบบัวใส่แค่เสื้อยืดตัวเดียวอยู่แล้ว วางให้แท่งร้อนพาดไปกับร่องแก้มก้น

"ปะป๊า ปะป๊าจ๋า~"

เด็กตัวนิ่มถูไถร่องก้นไปตามความยาวของแกนกาย มันใหญ่พอๆกับของพี่เซย์ ที่ทำใบบัวร้องไห้วันนี้

"ซี้ดด หนูขึ้นให้ป๊าหน่อย"

มือเล็กประคองแท่งร้อนเอาไว้ ยกตัวเองขึ้้น จ่อปากทางรักที่ขมิบเชื้อเชิญ ใบบัวเผยอปากออกอย่างลืมตัว กดตัวเองลงไปช้าๆ

มันจุก และแน่นไปจนถึงหน้าท้อง 

"อร๋าง งง ป๊าจ๋า" 

.
.
"กูบอกมึงแล้ว เป็นไงเด็กดีของมึงอ่ะ"

เซตยืนนิ่ง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากัน ไอเซย์มันไปลากเขาออกมาและพามายืนอยู่หน้าห้องนอนพ่อ

"ปะ ปะป๊า อ๊ะ! อ๊ะ!"

แต่กลับมีเสียงหวานๆของใบบัวแทน

Talk : มีคนบอกว่าชอบทอร์คเรามากๆ เราแบบเขิน วันนี้จะไม่ทอร์ค มันเขินมุบๆมิบๆ เขินกะปุ้กกะปิ่กอ่ะ เขินที่มีคนอ่านความเวิ่นเว้อของเรา เออใช่ไม่ทอร์คจะไม่ทอร์ค
งุ้ยยยเขินนนนน

family secret ii #กามโปรเจค (ตอนที่โดนแบน)

ผมไม่ใช่คนติดโซเชี่ยลอะไรขนาดนั้น แต่ที่เล่นเพราะผลพลอยได้เล็กๆน้อยๆต่างหาก อย่างเช่นตอนนี้

Mauy ตอบกลับ @real__
@lulula
อยากเป็นเด็กดีของพี่จัง 

สาเหตุที่ทำให้ผมทิ้งเด็กนั่นไว้กับคุณนม แล้วตรงมายังมหาลัยทันที

หลังจากที่ผมได้ทำความรู้จักผ่านข้อความ เราคุยกันนิดหน่อยทำให้รู้ว่าน้องเค้าชื่อหมวยเรียนอยู่อักษร ความบังเอิญคือเราเรียนที่เดียวกันแค่คนละคณะ สมบัติของอักษรเขาหละ

"พี่เซย์"

เด็กดีของผมเอง
.
.
.
"อือ~ พี่ เบาๆหน่อย"

น้องเขาหมวยสมชื่อจริงๆ แต่เป็นหมวยที่เหมือนลูกกวางตัวน้อยๆ นุ่มมือไปหมด

"อ๊ะส์! พี่เซย์"

ผมดูดดุนซอกคอจนน้องเผลอร้องออกมา น้องสูงเท่าไหล่ผมพอดี นั่นทำให้ผมต้องเมื่อยหน่อย

"อื้อ~ อ่ะ"

"อืมห์ น่ารัก"

มือบางลูบไล้เป้ากางเกงที่มีน้องชายของผมอยู่ เราไม่ได้ไปต่อกันที่คอนโดน้อง หรือบ้านผม แต่กลับเป็นห้องน้ำหลังตึก ที่เสี่ยงต่อผู้คน

หมวยบอกว่าเร้าใจดี

"ไหน ใครอยากเป็นเด็กดีของพี่"

ผมจูบลงบนกรีบปากบางที่เผยอต้อนรับให้ลิ้นสากเข้าเป็นกวาดต้อน หมวยคนดีครางอื้ออึงอย่างพอใจ ไม่วายยั่วยวนผมด้วยเข่าน้อยๆที่บดเบียดกับเป้ากางเกงของผมอยู่

"อาห์ เด็กดี"

น้องนั่งคุกเข่าลงกับพื้น ปลดเข็มขัดผมออก ลิ้นเล็กจิ้มลิ้มเลียแท่งร้อนผ่านผ้าบาง"

"ชอบไหมฮะ"

"อื้อ"

น้องดึงกางเกงพร้อมกับซับในไปกองที่หน้าขา จนลูกชายผมแผลงฤทธิ์ตีแก้มนุ่มไปหนึ่งที สองมือนุ่มกอบกุมแท่งร้อนส่งเข้า ผมรู้สึกได้ว่าน้องคงคับปากจนน้ำตาซึม

";อึก! อึก! อึก!"

เด็กดีของผมอมมันจนสุดลำคอ ส่วนที่เหลือน้องก็ใช้มือรูดรั้ง ผมท้าวมือสองข้างไปกับผนัง ก่อนจะสวนเอวกระสอบดข้าปากนุ่ม

"อาห์ ซี้ดด หมวยจ๋า / อื้อ! อึก! อึก!"

น้องส่งมืออีกข้างไปรูดรั้งแกนกายตัวเองอย่างน่ารัก ก่อนจะผละออกเพราะสำลัก

"แค่กๆ แฮ่ก! ฮ้า"

ผมกระชากน้องหมวยคนดีให้ยืนพิงไปกับกำแพง ก่อนจะดึงกางเกงนักศึกษาของน้องลงถูกไถแกนกายที่ชุ่มช่ำไปดเวยน้ำลายลงบนบั้นท้ายอวบ

"หนูเป็นเด็กดีของพี่ได้ยัง"

หมวยคนดีหันมาเอียงคอถามอย่างน่ารัก อดไปได้ที่จะประกบปากจูบไปหนึ่งที

"หนูน่ารักแบบนี้ จะไม่ดีได้ยังไงหืม / อ๊าส์พี่ อ่ะ!"
S.
@real__
So cute : )



"งื้ออ~ หนูง่วง"

ปากอิ่มเบะลงอย่างอแง ทำไมต้องกินด้วย ไม่หิวนะ!

"คุณหนูขา กินข้าว จะได้กินยาไงคะ"

"หงึ : ("

น้องน้อยงอแงเต็มแม็ก แม่นมจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากพี่ใหญ่ของบ้านที่เพิ่งจะกลับมา

"แม่นมไปกลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเด็กดื้อเอง"

"น้องไม่ได้ดื้อนะ!"

ใบบัวตอนป่วยงอแงสุดๆ จนลืมไปเลยว่าจัวเองกลัวพี่ใหญ่ขนาดไหน

"น้องขอโทษ"

เซตเดินไปรับถ้วยข้าวต้มจากแม่นม ก่อนจะให้แกกลับบ้านไปพัก

"กิน"

"ไม่"

เด็กก้อนคลุมโปงตะแคงข้างให้พี่ชายเรียบร้อย เซตถึงกับถอนหายใจ ไม่คิดว่าใบบัวจะฤทธิ์เยอะขนาดนี้

ไอเซย์ก็ยังไม่กลับ

พ่อก็ยังไม่กลับ

โว้ย!!!

"มานี่!" หลังจากวางถ้วยไว้ข้างเตียงแล้ว เซตก็จัดการรวบตัวเด็กก้อนในผ้าห่มเอาไว้ จับให้น้องนั่งตกหันหน้ามาหาตนโดยไม่ลืมที่จะล็อกเอวเอาไว้

"ปล่อยน้อง โอ้ย!"

ความเจ็บระบมที่ช่องทางหลังเป็นเหตุให้ใบบัวนิ่งไป เซตก็เหมือนกัน นี่เขายังไม่ได้ทำอะไรรุนแรงเลยนะ

"เป็นอะไร"

"เจ็บ"

"เวอร์ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย"

ถึงจะพูดแบบนั้น เซตก็แกะน้องออกจาก้อนผ้าห่มออก จับให้น้องนั่งท่าเดิม "กินสองคำก็ได้ แล้วกินยา"

",___,"

"จะได้หายเจ็บไง"

"พี่จ๋าใจดีจัง น้องชอบ"

เซตเหวอไปนิดนึง เพราะเด็กใบบัวเขยิบเข้ามาใกล้จนชิด ใบหน้าหวานเชิดขึ้นมองเขา ปากเล็กอ้าออกรอให้เซตป้อนข้าวต้ม

จัดการให้คนป่วยกินข้าวกินยาเสร็จเรียบร้อย เซตเตรียมตัวออกจากห้องเพราะอยากให้ใบบัวพักผ่อน แต่น้องกลับดึงชายเสื้อเขาเอาไว้

"พี่จ๋า อยู่กับน้อง"

จำใจกลับไปนั่งที่เดิม เซตพิงหัวเตียงไว้ เพราะเด็กนั่นกำชายเสื้อเขาไม่ปล่อย จนสุดท้ายเขาก็หลับตามไป

#กามโปรเจค

"น้องอ่ะ"

"เห็นงอแงคิดถึงพ่อ"

เซย์พยักหน้ารับ พ่อเพิ่งกลับมาตอนเย็นนี่เอง 

แต่เด็กนั่นจะหาพ่อเองเลยเหรอ?

ตอนนี้ทั้งเซย์และเซตนั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่าง ซึ่งเด็กใบบัวน่าจะอยู่กับพ่อข้างบน

23.08 น.

"กูไปนอนละ ปิดแอร์ด้วยสัส"

"เออ"

พี่ใหญ่ของบ้านเดินขึ้นชั้นบนไปแล้ว เซย์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม มีบ้างที่ยกนาฬิกาขึ้นมาดู

"ยังไม่ลงมาอีกเหรอวะ"

นี่ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว สงสัยพ่อเขาคงจะกกเด็กนั่นไปถึงเช้าอีกตามเคย เซย์สะบัดหัวไล่ความคิดก่อนจะกลับขึ้นไปนอน

Talk : อย่ามาสงสัยเองรูป เราไม่อนุญาตินะ อธิบายไม่ได้ เพราะตอนนี้ยังสงสัยอยู่เลยว่าจะรอดไหมนะ55555555555 พิเจอร์ตะเร้กตะน้อยยย คิ้กค้ากกก
เหน่ยบั่บ อิ๊อ๊ะ เห้อ ไม่หายเหน่ยยยย เหน่ยน้องเหน่อยยยยย
เอ้อมีสงวัยว่าเราเรียนมหาลัยไหน เนี้ยก่ะกลัวว่าถ้าบอกไปมหาลัยจะเสียงชื่อเสียง อิ๊อ๊ะไปเยอะเลย ที่สำคัญคือน้องเรียนพยาบาล อ๋อยยยเจ่บนม เจ่บ ปรวดตรงอกข้างซ้าย เจ่บที่หลายคนตกใจเหมือนไม่เชื่อ555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
​ดีเอ็มมาซิ ทวิตอ่ะพ้อมมาก พ้อมตอบบ อยากเมาท์

วันอาทิตย์ที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2561

Teach me plz II #กามโปรเจค (ตอนที่ถูกแบน)




เสียงน้ำกระทบกับพื้นกระเบื้องดังก้องไปทั่วห้องสี่เหลี่ยมไม่เล็กไม่ใหญ่ โดยที่เจ้าของไม่ได้สนใจที่จะปิด

มันกินเวลาไปหลายชั่วโมงแล้ว แต่ทว่าแบคฮยอนก็ยังไม่มีโอกาศเอื้อมไปปิด ในเมื่อสิ่งที่ตนสนใจอยู่ตอนนี้กลับเป็นเรือนร่างตัวเองที่โผล่พ้นน้ำมา

ไม่แม้แต่จะสังเกตุ...

'ถึงตอนนี้ ผมสงสัยว่าคุณรอดมาได้ยังไงนะ'

สองมือบางลูบไล้ไปตามหัวไหล่มน แบคฮยอนพิงศรีษะไปกับขอบอ่าง ปล่อยตัวเองให้ไหลลงไปกับสายน้ำวนในอ่าง

"อื้อ! แค่กๆ !"

ไม่น่าทำตัวเป็นนางเอกที่เพิ่งเสียตัวเลยเว้ย !

ตาเรียวเหล่มองพื้นที่แฉะไม่ด้วยน้ำ สละเวลาสักเสี้ยวเพื่อที่จะเอื้อมไปปิดให้ฝักบัวหยุดทำงาน

"แม่ง"

สองมือเย็นเฉียบถึงแม้จะแช่น้ำอุ่นมานาน นึกตลกตัวเองกับเรื่องที่เพิ่งทำไปเมื่อตอนเย็น

ไร้ค่าชะมัด 

ถึงแม้จะคิดได้แต่ก็ยอมสะบัดไล่ความคิดนั้นออกไป นึกถึงแต่เกรดเทอมที่ห้าต้องออกมาดีเท่านั้น มันสำคัญกับตัวเขา นั่นคือ 'อนาคต'

.

.

'แม่นม~ วันศุกร์นี้น้องไปค้างกับลู่น้า~ เดี๋ยวกลับมาวันเสาร์จ้ะ"

#กามโปรเจค

"กูคิดไว้แล้ว ต้องร้านป้าแมวเท่านั้น"

"แต่กูจะกินหมูทอด ไม่ใช่ราดหน้า"

ลู่หานโบกมือเซย์โน หมูชุบแป้งแบบนั้นอ่ะนะ กินไปก็มีแต่เสีย อ้วนเกินไปรับไม่ไหว

คลีนๆกินรสดหน้าคับ (?)

"งั้นเราแยกกันเหอะลู่ กูว่าเราคงไปด้วยกันไม่ได้"

จบประโยค แบคฮยอนก็โดนผลักหัวจนแก้มสั่น ตามมาด้วยประโยคแทงใจ

'มึงจะไปไหนก็ไป'

แม่ ง กูงอน

ดวงตากลม แต่หางตากลับตกเหมือนลูกหมา มันดูสดใสและซุกซนไปในเวลาเดียวกัน แบคฮยอนเดินไปยังร้านอาหารที่ตัวเองชอบ 

แต่สองขากลับชงักกึก เพราะน้องเยริมต่อแถวอยู่ด้วย

ภาพในห้องพักครูฉายซ้ำจนคิ้วบางขมวดเข้าหากัน ตามด้วยภาพเมื่อวาน

แก้มกลมแดงเปร่งปลั่ง แบคฮยอนมั่นใจว่าไม่ได้เขิน แค่รู้สึกว่าอากาศมันร้อนเกินไป

สงสัยต้องไปล้างหน้าสักหน่อยแล้ว

.

.

แกร๊ก ปัง!

โต๊ะเรียนเก่าที่ไม่ได้ถูกใช้งานมาแรมปีส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดยามที่ร่างบางถูกรวบตัวก่อนจะวางไว้บนนั้น

มันถูกตรวจสอบมาดีอยู่แล้ว

ถ้าไม่แรงจนเกินไปก็คงไม่หัก

ยามที่ฝ่ามือหนาปล่อยให้ริมฝีปากเล็กเป็นอิสระ ปล่อยให้ผู้ถูกกระทำสูดอากาศกอบโกบออกซิเจนเข้าปอด ไม่ทันจะได้ส่งเสียงให้เล็ดรอดมันก็ถูกปิดอีกครั้ง

"อื้อ!"

ด้วยริมฝีปากเย็นชืด

แบคฮยอนดิ้นขลุกขลัก หัวใจเต้นแรงจนน่าใจหาย แค่โดนรวบเอวกระชากมาในนี้ก็เพียงพอแล้วสำหรับความกลัว ไม่คิดว่าจะต้องมาเจออะไรแบบนี้

ลิ้นร้อนตวัดแยกริมฝีปากเล็กออก แต่ในเมื่อเจ้าของมันยังไม่อนุญาติ ยังไงก็เข้าไปสำรวจไม่ได้อยู่ดี

"ขอผมชิมหน่อยสิคุณ อย่าหวงเลยนะ"






"ฮื่อ"

ในเมื่อเด็กดื้ออยากกลายเป็นคนดี นักเรียนดีเด่นของอาจารย์จำต้องทำตาม น้ำเสียงที่คุ้นหูกระซิบชิดริมฝีปาก รอให้เด็กน้อยเผยอรับความวาบหวาม

"อือ อืม~"

ถึงแม้จะจูบไม่เป็นแต่แบคฮยอนก็ยังพยายาม ลิ้นเล็กเกี่ยวกระหวัดหยอกล้อไปมา คุณครูประจำวิชาเคมี ผละจูบออกมาคลอเคลียแก้มกลม กดจูบฝังจมูกลึกลงไปในแก้มหอม

จมูกโด่งปัดป่ายไปทั่วใบหน้าหวาน สองมือยังคงค้ำอยู่ข้างกายเล็ก ผิดกับแบคฮยอนที่ยกมันขึ้นมาเกาะไหล่กว้างเอาไว้

"อื้อ~"

เด็กดื้อเอียงใบหน้าหลบอย่างน่ารัก แต่กลับยั่วยวนด้วยการเผยอปากให้ชานยอลเข้าไปสำรวจ ลิ้นเล็กสีชมพูคาบคาเอาไว้เหมือนกับลูกหมาตัวน้อยๆที่ซุกซน

"ผมรอเย็นนี้ไม่ไหวแล้ว"

คุณครูประจำวิชาเคมีฝังใบหน้าลงกับซอกคอขาว กดจูบเบาๆให้ร่างน้อยสั่นสะท้าน แบคฮยอนหอบหายใจถี่

เขาต้องเป็นเด็กดี

"ไหนของเล่นที่อาจารย์เตรียมมาหละ"

"วันนี้คุณมีเรียนพละ"

"ผมก็จะใส่ชุดพละเรียนต่อคาบอาจารย์ไง"

#กามโปรเจค





ไวท์บอร์ดแทนที่ด้วยตัวหนังสือยั๊วเยี๊ยะเกินบรรยาย แบคฮยอนมองสมการเคมีที่ต้องดุลกรด ดุลเบสอย่างงงๆ แต่ช่างมันละกัน

"มึงเป็นอะไรเนี้ย"

"หือ เปล่านี่"

ลู่หานมองเพื่อนที่นั่งแปลกๆตั้งแต่เริ่มคาบ เพื่อนเขาเอาอีกแล้ว ไอเรื่องขี้เกียจเปลี่ยนชุดนี่เอาอีกแล้ว 

"งั้นมึงนั่งดีดี"

"ก ก็กูเมื่อย"

ร่างเล็กนั่งหลังตรงแต่เริ่มแอ่นโค้งเหมือนคันศร สองมือวางไว้ระหว่างขาที่หนีบเข้าหากันแน่น มัน...

"อ อือ"

"ว่าไงนะ"

"กูทบทวนบนกระดาน"

ของเล่นชิ้นใหม่ทำเอาร่างน้อยปั่นป่วน เหลือบไปมองครูชานยอลก็นั่งยกยิ้มมุมปาก 

สนุก 

เหอะ !

"อ อ่ะ"

"แบคฮยอน มึงเป็นอะไร"

ส่ายหน้าปฏิเสธจนแก้มสั่น ทั้งๆที่ส่วนล่างคงจะเฉอะแฉะจนซึมกางเกงตัวบางออกมาแล้วแน่นอน 

เพราะสิ่งที่มันคาอยู่ข้างใน

มันเริ่มสั่นตั้งแต่ก้าวขาเข้ามาในห้อง

คาบเรียนพละไม่ได้สนุกอย่างที่ควร แต่กลับตื่นเต้นจนชื้นเหงื่อไปหมด ภาพติดตาที่ครูเขาจับขาตั้งขึ้นกับโต๊ะ ก่อนจะสอดใส่สิ่งแปลกปลอมที่มีชื่อว่า 'ดิลโด้' ขนาดเล็กคาไว้ข้างใน

แล้วมันก็เริ่มบันเทิงตอนนี้แหละ !

"ลู่ เดี๋ยวกลับบ้านก่อนเลยนะ กูจะรอทำเวร"

"อีห่า ร้อยวันพันปีไม่เคยนึกทำ"

"ก็กูโดนจับตามองอยู่ จำไม่ได้ไง๊"


.

.

.

"อ อาจารย์"

พื้นพรมสีขาวเป็นที่นั่งของแบคฮยอนตอนนี้ กางเกงพละมันเลอะจริงๆอย่างที่คิด แต่ที่ไม่คิดคือกางเกงตัวใหญ่ของอาจารย์ที่อยู่บนตัวเขาตอนนี้

"เริ่มจาก 50 คะแนนก่อนดีไหม"

"อ่ะ อื้อ"

ถึงแม้ไม่รู้ว่าจะต้องทำยังไง แต่แบคฮยอนก็เลือกที่จะคลานเข่าไปหาครูชานยอล ปากบางอ้าออกงับชายกางเกงเสล็คสีดำของผู้เป็นครู

"เมตตาผมด้วยนะครับ"

ถึงไม่ได้อยากจะเป็นแมวหรือหมาน้อยแต่ก็ดูคล้ายไม่หยอก เด็กดื้อของชานยอลปีนป่ายตัวเขาเหมือนกับเจอของถูกใจ ก่อนจะหยุดที่เนคไทด์สีกรม

แบคฮยอนมองข้ามมันไป เพราะกระดุมเม็ดบนน่าสนใจกว่านั้น 

อยากจะกัดมันให้ขาดมากกว่าแกะทีละเม็ดสะอีก

Talk : โทษทีค่ะ คัทไม่ไหว หิวข้าว ┬─┬ノ( º _ ºノ) 

วันจันทร์ที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2561

Cut family secret #กามโปรเจค


มันเริ่มต้นตั้งแต่วันที่พ่อ พาเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้าเข้าบ้าน และแต่งตั้งให้เป็นน้องคนสุดท้อง

'สวัดดีพี่เขาสิครับ นี่พี่เซตพี่คนโตของหนู ส่วนคนนั้นพี่เซย์'

ผมกับเซตสำรวจเด็กที่ดูท่าแล้วไม่น่าจะเกินสิบห้า เด็กนั่นยังดูกลัวๆ แต่ก็ยอมยกมือขึ้นไหว้

'ส สวัดดีครับ'

พวกผมไม่มีแม่ แน่นอนว่าสิ่งที่ตามมาคือความแข็งกระด้าง เราทั้งคู่ต่างไม่สนใจสมาชิกใหม่ของบ้าน ไม่สนใจแม้กระทั่งทำไมพ่อถึงรับเด็กคนนั้นมาเลี้ยง

แต่ทุกอย่างก็ถูกปิดบังได้ไม่นาน

เซตเรียนอยู่ปีสาม ส่วนผมก็ปีสอง เราเรียนมหาลัยเดียวกัน ส่วนเด็กคนนั้นอยู่ประถมหก เรื่องเรียนไม่มีปัญหาเพราะพ่อผมเป็นเจ้าของโรงเรียนเอกชนใกล้ๆหมู่บ้านที่เราอยู่ เลยจับลูกชายคนเล็กของบ้าน(พ่อว่าแบบนั้น) ให้เข้าเรียนที่นั่นสะเลย

แต่นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรนักหรอก ความเน่าเฟะของชายกลางวัยที่ผมเรียกเขาทุกวันว่าพ่อ และเด็กๆต่างก็เห็นว่าเขาคือผอ.ผู้ที่แสนจะใจดี

กับเด็กอายุสิบสองตัวเล็กเท่าเอวคนนั้น

"ฮ่ะ ปะป๊า อื้อ เจ็บ ใบบัวเจ็บ"

ผมไม่รู้ว่าพ่อเปลี่ยนรสนิยมตั้งแต่เมื่อไหร่ ผมรู้ว่าท่านเครียด จะมีเครื่องระบายอารมณ์สักหน่อยจะเป็นอะไรไป

แต่นั่นเด็กอายุ 12 นะ

สองขาพามาหยุดยืนหน้าประตูไม้บานใหญ่ ที่มาของเสียงกรีดร้อง และเสียงครางทุ้มต่ำของพ่อผม

02.45 น.

ไม่บ่อยที่ผมจะลงไปกินน้ำตอนดึกๆ ห้องนอนของเด็กนั่นอยู่ชั้นแรก เพราะชั้นบนที่มีสี่ห้องนั้นเป็นห้องของเราสามคน ส่วนอีกห้องเป็นห้องพระ เด็กนั่นจึงต้องนอนห้องใหญ่ข้างล่าง

"อ๊ะ อ๊ะ ปะป๊า ฮื่ออ อึก!"

"สุดยอดเลยใบบัว อืมห์ หนูขาวจริงๆ"

เสียงหยาบโลนของเนื้อกระทบกันดังออกมาแว่วๆ แค่คิดภาพว่าเด็กตัวเล็กๆกับชายกลางวัยที่สูงกว่ามากโขกำลังโถมใส่เข้าหากัน...

"ปะ ป๊าจ๋า ฮื่ออ พ พอแล้วหนูเจ็บ"

"อีกแบบเดียว ซี้ดดด จิ๊! ใบบัว!"

"ป๊า บัวเจ็บท้อง อ๊ะส์!"

รู้ตัวอีกทีมือข้างขวาก็ลูบวนอยู่กลางลำตัวสะแล้ว เสียงเริ่มสงบลง ไม่มีเสียงเอี๊ยดอ๊าดของเตียง ไม่มีเสียงครางหวานหู

"ฮื่อ ป๊าจ๋า เจ็บ"

แต่เสียงหวานยังคงร้องไห้อยู่

#กามโปรเจค

"เซต มีเรียนกี่โมงลูก"

ไอเซตนั่งกระดิกขาอยู่ที่โซฟากลางห้องนั่งเล่น มันเมินเสียงของพ่อ เพราะขนมปังที่เต็มปากอยู่

"มีอะไรรึเปล่าครับ"

"เอ้อ เซย์วันนี้ไม่มีเรียนใช่ไหม"

ผมพยักหน้าตอบ เดินไปเก็บนมเข้าตู้เย็น แปลกแฮะเช้านี้ไม่ยักกะเห็นเด็กนั่น

"พ่อฝากดูน้องหน่อยได้ไหม เหมือนจะไม่สบาย วันนี้พ่อต้องไปราชการ"

"ไม่ให้แม่นมมาหละครับ"

ไอเซตตะโกนมาแต่ไกล จริงๆแล้วมันเดินมาจะถึงอยู่แล้ว ยังไม่วายส่งเสียงโหวกเหวก

"เดี๋ยวแม่นมจะเข้ามาทำความสะอาดตอนเย็น ฝากด้วยหล่ะ"

พ่อไปแล้ว เหลือแค่ผมกับเซตที่ยืนงงกันอยู่สองคน เด็กนั่นไม่สบายเหรอ

'ปะป๊า เจ็บ บัวเจ็บ ฮื่ออ'

ให้ตาย พ่อผมนี่รุนแรงชะมัด

"เดี๋ยวกูจะเจ้าไปดูเด็กนั่นแปปนึง ค่อยไปเรียน"

"ไม่ต้อง มึงไปเหอะ เดี๋ยวกูดูเอง"

#กามโปรเจค

พ่อผมคุมคนหลายร้อยคนได้ยังไง ขนาดเรื่องเล็กๆแค่นี้ยังปล่อยให้ผิดพลาดได้

เด็กใบบัวนอนคว่ำใบหน้าลงกับหมอนสีขาว อย่างที่พ่อบอก เด็กนี่ขาวมากจริงๆ

เนื้อผิวสีขาวอมชมพูไม่ได้รับการปกปิดใดใด และนี่คือสิ่งที่พ่อผมพลาด

ผ้าปูที่นอนยับยู่ยี่น่าจะเป็นเพราะเหตุการณ์เมื่อคืน ลมหายใจของเด็กใบบัวยังผ่อนเข้าออกสม่ำเสมอ ติดที่ปลายจมูกรั้นขึ้นสีแดงจัดหน่อย

แผ่นหลังนวนเนียมเต็มไปด้วยรอยกัด รอยดูด ส่วนที่เอวเล็กนั่นก็ขึ้นรอยมือแดงอย่างเห็นได้ชัด

น้ำกามสีขาวขุ่นยังคงอยู่ เปราะเปื้อนก้นนุ่มนิ่มที่โชว์หราอยู่ สองแก้มก้นก็เต็มไปด้วยรอยแดงไม่แพ้กัน เพราะความอวบของแก้มก้นทำให้ผมมองไม่เห็นช่องทางรักสินะ

"งื้อ"

หัวใจผมมันเต้นแรงขึ้นนิดหน่อย เพราะเด็กสิบสองตรงหน้าพลิกตัว มือเล็กปัดป่ายหาผ้านวมก่อนจะซุกตัวเข้าไป

"เหอะ" ทำไมเด็กสิบสองถึงดูเต็มไม้เต็มมือขนาดนั้นวะ

นี่เป็นเหตุผลที่พ่อพาเด็กคนนี้เข้าบ้านเหรอ

ผมว่าเด็กนี่ควรจะตื่นมากินข้าว กินยาได้แล้ว

"ใบบัว"

"อื้อ~"

สองขาก้าวเดินไปยังเตียงหลังใหญ่ ทุกอย่างล้วนเป็นสีขาวไม่ต่างจากเด็กนั่น ปากเล็กเบ้ออกเมื่อรู้สึกถึงสิ่งรบกวน

ผมนั่งลงริมเตียงจนฟูกนุ่มยุบลงไป เด็กนั่นขยับตัวอีกครั้ง 

"ใบบัว"

คราบเหนียวๆที่ต้นขาอ่อนส่งเสียงเฉอะแฉะเพราะเด็กนั่นยกขาเปลี่ยนท่านอน 

หรือผมจะปล่อยให้นอนอยู่แบบนี้ดี 

"ถ้าไม่ตื่นจะปล่อยให้นอนซมอยู่แบบนี้แล้วนะ"

ใบหน้าใสยังคงหลับตาพริ้ม ซุกหน้าลงกับผ้านวมผืนใหญ่ มีแค่เรียวขาเล็กที่พาดกอดกองผ้าห่มเหมือนหมอนข้าง 

หลับตาข่มอารมณ์ เพราะเสียงหวานมันพาลให้นึกภาพ เด็กนี่ครางเสียงหวานขนาดไหนผมรู้ดี ตอนนี้เหลือแค่พิสูจน์ 

ว่าจะหวานจริงหรือเปล่า

"งื้อ"

ผิวนุ่มลื่นเต็มไม้เต็มมือมากจริงๆ ผมใช้นิ้วชี้ปาดคราบเหนียวๆที่แก้มก้นอวบ แตะมันลงบนริมฝรปากเล็กที่เผยออยู่

"อืม จ๊วบ!"

เหมือนมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างกาย เพราะเด็กนั่นดูดนิ้วผมเข้าไป ความนุ่มของโพรงปากนั่นทำเอาผมพลุ่งพล่าน

จ๊วบ! จ๊วบ!

มือถือราคาแพงที่พ่อซื้อให้ถูกนำออกมาใช้งาน ผมกวาดขาคล่อมร่างน้อยเอาไว้ ดึงมือออกด้วยความเสียดาย แน่นอนว่าตอนนี้ลูกชายผมพร้อมทำงาน

กางเกงผ้าถูกดึงให้ต่ำลง พร้อมกับที่ผมเปิดโหมดถ่ายวิดีโอ เด็กใบบัวคงไม่ตื่นหรอก ผมมั่นใจ

"อืมห์ ซี้ดด"

มุมกล้องเป็นมุมสูงที่เห็นก้นนุ่มนิ่มกับมือของผมที่กำลังชักรูดน้องชายอยู่ มีบ้างที่ดันมันลงไปกับก้นอวบ แต่ก็ไม่มากนัก

"อ่ะ อาห์"

ผมเร่งมือเมื่อรู้ว่าอีกไม่นานคงจะสุขสม ข้อมือหน้าทำหน้าที่ได้ดีเกินคาด ไม่นานก็ปลดปล่อยลูกรักลงบนความนุ่มนิ่ม

กดหยุดวิดีโอ พร้อมเสียงหอบหายใจ เปลี่ยนโหมดเป็นกล้องถ่ายรูปแทน ส่งมือไปบีบลงบนความนุ่มนิ่ม ก่อนจะถ่ายรูปเก็บไว้

จัดการอัพลงในแอคลับในทวิตเตอร์

S.
@real__
Good boy : )