ผมไม่ใช่คนติดโซเชี่ยลอะไรขนาดนั้น แต่ที่เล่นเพราะผลพลอยได้เล็กๆน้อยๆต่างหาก อย่างเช่นตอนนี้
Mauy ตอบกลับ @real__
@lulula
อยากเป็นเด็กดีของพี่จัง
สาเหตุที่ทำให้ผมทิ้งเด็กนั่นไว้กับคุณนม แล้วตรงมายังมหาลัยทันที
หลังจากที่ผมได้ทำความรู้จักผ่านข้อความ เราคุยกันนิดหน่อยทำให้รู้ว่าน้องเค้าชื่อหมวยเรียนอยู่อักษร ความบังเอิญคือเราเรียนที่เดียวกันแค่คนละคณะ สมบัติของอักษรเขาหละ
"พี่เซย์"
เด็กดีของผมเอง
.
.
.
"อือ~ พี่ เบาๆหน่อย"
น้องเขาหมวยสมชื่อจริงๆ แต่เป็นหมวยที่เหมือนลูกกวางตัวน้อยๆ นุ่มมือไปหมด
"อ๊ะส์! พี่เซย์"
ผมดูดดุนซอกคอจนน้องเผลอร้องออกมา น้องสูงเท่าไหล่ผมพอดี นั่นทำให้ผมต้องเมื่อยหน่อย
"อื้อ~ อ่ะ"
"อืมห์ น่ารัก"
มือบางลูบไล้เป้ากางเกงที่มีน้องชายของผมอยู่ เราไม่ได้ไปต่อกันที่คอนโดน้อง หรือบ้านผม แต่กลับเป็นห้องน้ำหลังตึก ที่เสี่ยงต่อผู้คน
หมวยบอกว่าเร้าใจดี
"ไหน ใครอยากเป็นเด็กดีของพี่"
ผมจูบลงบนกรีบปากบางที่เผยอต้อนรับให้ลิ้นสากเข้าเป็นกวาดต้อน หมวยคนดีครางอื้ออึงอย่างพอใจ ไม่วายยั่วยวนผมด้วยเข่าน้อยๆที่บดเบียดกับเป้ากางเกงของผมอยู่
"อาห์ เด็กดี"
น้องนั่งคุกเข่าลงกับพื้น ปลดเข็มขัดผมออก ลิ้นเล็กจิ้มลิ้มเลียแท่งร้อนผ่านผ้าบาง"
"ชอบไหมฮะ"
"อื้อ"
น้องดึงกางเกงพร้อมกับซับในไปกองที่หน้าขา จนลูกชายผมแผลงฤทธิ์ตีแก้มนุ่มไปหนึ่งที สองมือนุ่มกอบกุมแท่งร้อนส่งเข้า ผมรู้สึกได้ว่าน้องคงคับปากจนน้ำตาซึม
";อึก! อึก! อึก!"
เด็กดีของผมอมมันจนสุดลำคอ ส่วนที่เหลือน้องก็ใช้มือรูดรั้ง ผมท้าวมือสองข้างไปกับผนัง ก่อนจะสวนเอวกระสอบดข้าปากนุ่ม
"อาห์ ซี้ดด หมวยจ๋า / อื้อ! อึก! อึก!"
น้องส่งมืออีกข้างไปรูดรั้งแกนกายตัวเองอย่างน่ารัก ก่อนจะผละออกเพราะสำลัก
"แค่กๆ แฮ่ก! ฮ้า"
ผมกระชากน้องหมวยคนดีให้ยืนพิงไปกับกำแพง ก่อนจะดึงกางเกงนักศึกษาของน้องลงถูกไถแกนกายที่ชุ่มช่ำไปดเวยน้ำลายลงบนบั้นท้ายอวบ
"หนูเป็นเด็กดีของพี่ได้ยัง"
หมวยคนดีหันมาเอียงคอถามอย่างน่ารัก อดไปได้ที่จะประกบปากจูบไปหนึ่งที
"หนูน่ารักแบบนี้ จะไม่ดีได้ยังไงหืม / อ๊าส์พี่ อ่ะ!"
S.
@real__
So cute : )
"งื้ออ~ หนูง่วง"
ปากอิ่มเบะลงอย่างอแง ทำไมต้องกินด้วย ไม่หิวนะ!
"คุณหนูขา กินข้าว จะได้กินยาไงคะ"
"หงึ : ("
น้องน้อยงอแงเต็มแม็ก แม่นมจึงหันไปขอความช่วยเหลือจากพี่ใหญ่ของบ้านที่เพิ่งจะกลับมา
"แม่นมไปกลับไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวผมจัดการเด็กดื้อเอง"
"น้องไม่ได้ดื้อนะ!"
ใบบัวตอนป่วยงอแงสุดๆ จนลืมไปเลยว่าจัวเองกลัวพี่ใหญ่ขนาดไหน
"น้องขอโทษ"
เซตเดินไปรับถ้วยข้าวต้มจากแม่นม ก่อนจะให้แกกลับบ้านไปพัก
"กิน"
"ไม่"
เด็กก้อนคลุมโปงตะแคงข้างให้พี่ชายเรียบร้อย เซตถึงกับถอนหายใจ ไม่คิดว่าใบบัวจะฤทธิ์เยอะขนาดนี้
ไอเซย์ก็ยังไม่กลับ
พ่อก็ยังไม่กลับ
โว้ย!!!
"มานี่!" หลังจากวางถ้วยไว้ข้างเตียงแล้ว เซตก็จัดการรวบตัวเด็กก้อนในผ้าห่มเอาไว้ จับให้น้องนั่งตกหันหน้ามาหาตนโดยไม่ลืมที่จะล็อกเอวเอาไว้
"ปล่อยน้อง โอ้ย!"
ความเจ็บระบมที่ช่องทางหลังเป็นเหตุให้ใบบัวนิ่งไป เซตก็เหมือนกัน นี่เขายังไม่ได้ทำอะไรรุนแรงเลยนะ
"เป็นอะไร"
"เจ็บ"
"เวอร์ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรเลย"
ถึงจะพูดแบบนั้น เซตก็แกะน้องออกจาก้อนผ้าห่มออก จับให้น้องนั่งท่าเดิม "กินสองคำก็ได้ แล้วกินยา"
",___,"
"จะได้หายเจ็บไง"
"พี่จ๋าใจดีจัง น้องชอบ"
เซตเหวอไปนิดนึง เพราะเด็กใบบัวเขยิบเข้ามาใกล้จนชิด ใบหน้าหวานเชิดขึ้นมองเขา ปากเล็กอ้าออกรอให้เซตป้อนข้าวต้ม
จัดการให้คนป่วยกินข้าวกินยาเสร็จเรียบร้อย เซตเตรียมตัวออกจากห้องเพราะอยากให้ใบบัวพักผ่อน แต่น้องกลับดึงชายเสื้อเขาเอาไว้
"พี่จ๋า อยู่กับน้อง"
จำใจกลับไปนั่งที่เดิม เซตพิงหัวเตียงไว้ เพราะเด็กนั่นกำชายเสื้อเขาไม่ปล่อย จนสุดท้ายเขาก็หลับตามไป
#กามโปรเจค
"น้องอ่ะ"
"เห็นงอแงคิดถึงพ่อ"
เซย์พยักหน้ารับ พ่อเพิ่งกลับมาตอนเย็นนี่เอง
แต่เด็กนั่นจะหาพ่อเองเลยเหรอ?
ตอนนี้ทั้งเซย์และเซตนั่งดูทีวีอยู่ชั้นล่าง ซึ่งเด็กใบบัวน่าจะอยู่กับพ่อข้างบน
23.08 น.
"กูไปนอนละ ปิดแอร์ด้วยสัส"
"เออ"
พี่ใหญ่ของบ้านเดินขึ้นชั้นบนไปแล้ว เซย์ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม มีบ้างที่ยกนาฬิกาขึ้นมาดู
"ยังไม่ลงมาอีกเหรอวะ"
นี่ก็เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว สงสัยพ่อเขาคงจะกกเด็กนั่นไปถึงเช้าอีกตามเคย เซย์สะบัดหัวไล่ความคิดก่อนจะกลับขึ้นไปนอน
Talk : อย่ามาสงสัยเองรูป เราไม่อนุญาตินะ อธิบายไม่ได้ เพราะตอนนี้ยังสงสัยอยู่เลยว่าจะรอดไหมนะ55555555555 พิเจอร์ตะเร้กตะน้อยยย คิ้กค้ากกก
เหน่ยบั่บ อิ๊อ๊ะ เห้อ ไม่หายเหน่ยยยย เหน่ยน้องเหน่อยยยยย
เอ้อมีสงวัยว่าเราเรียนมหาลัยไหน เนี้ยก่ะกลัวว่าถ้าบอกไปมหาลัยจะเสียงชื่อเสียง อิ๊อ๊ะไปเยอะเลย ที่สำคัญคือน้องเรียนพยาบาล อ๋อยยยเจ่บนม เจ่บ ปรวดตรงอกข้างซ้าย เจ่บที่หลายคนตกใจเหมือนไม่เชื่อ555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
ดีเอ็มมาซิ ทวิตอ่ะพ้อมมาก พ้อมตอบบ อยากเมาท์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น