Yeri : เยริลองชุดที่พี่ซื้อให้แล้วน้าา
Yeri : แต่ไม่มั่นใจเลย ฮื่ออ
B. : sent photo
B. : ไลน์กูกับไลน์พี่ชานยอลมันเหมือนกันขนาดส่งผิดได้ทุกวันเลยเหรอวะ?
แบคฮยอนหายไปห้องน้ำตั้งแต่คาบที่แล้ว จนตอนนี้
ข้อความบ้าบอโผล่ขึ้นมาหลังจากที่นังตัวดีมันหายไปนาน เซฮุนอยากจะเอาหัวโขกกับขอบโต๊ะวะจริง
ผู้หญิงแบบนั้นมีอยู่ในโลกใบนี้ด้วยเหรอวะ
สาบานเลยว่าเขาจะแสกนเพื่อนผู้หญิงทุกคนที่เข้า และจะไม่มีเพื่อนหรือแฟนแบบนี้เด็ดขาด
Ohsay : ดูง่ายเนาะ
Ohsay : กูหมายถึง ดูเป็นคนเข้าถึงง่าย คุยกันง่ายๆ เค้าเลยไม่ดูว่าส่งผิดป่าว
เลขห้าเกือบครึ่งหน้าจอที่แบคฮยอนส่งมาไม่ได้ทำให้เขารู้สึกดีเลยสักนิด
จริงๆแล้วไอเตี้ยไม่ควรมาเจอเรื่องแบบนี้เลยด้วยซ้ำ
ถึงแบคฮยอนจะเป็นไออ้วนด้วยก็ตาม
มันน่ารักนะ
มันน่าทะนุถนอมจะตาย
ไอห่าชานยอล
#กามโปรเจค
"ทำแบบนั้น ดีแล้วเหรอวะ"
แบคฮยอนมันนั่งไหล่ตกเช็ดผมอยู่ปลายเตียง ท่าทีดูไม่ทุกร้อน แต่รังสีความรู้สึกกลัวแผ่ออกมาจนเขารู้สึกได้
"เตี้ย"
"อือ ดีแล้ว"
ตอนเย็นแบคฮยอนไลน์บอกเขาให้ไปหาหน่อย ทั้งๆที่มันยังไม่เลิกเรียนด้วยซ้ำ หลังจากนั้นก็พากันโดดกำแพงหนีเรียน
จริงๆแล้วเซฮุนรู้ว่าแบคมันไม่ได้อยากโดดเรียนหรอก
มันแค่หนีใครบางคนเท่านั้น
"เซฮุน"
"..?"
"เช็ดผมให้หน่อยดิ"
จบคำขอเซฮุนก็ต้องเดินไปหยุดตรงหน้า แบคฮยอนพิงหน้าผากไว้กับหน้าท้องของเขา
"อย่าร้องไห้นะ นี่เสื้อใหม่"
"เราเกลียดเซฮุนจริงๆ"
.
.
.
"เป็นอะไร"
มือถือบรรจงเช็ดผมให้เขาอย่างนุ่มนวลต้องสะดุดลง แบคฮยอนอยากจะขอโทษเพื่อนจริงๆที่ต้องรบกวนมันตลอดไม่ว่าเรื่องอะไร
"วันนี้เราหนีอะไรวะ"
"..."
"เขาบอกว่าจะมารับเรา เราไม่พร้อม เราเลยหนี แต่เขาก็ไม่ได้ใส่ใจกับคำพูดที่บอกว่าจะมารับอยู่แล้ว"
"คิดมากไปเอง--"
'ไหนขอมือหน่อยสิฮับ งุ้ยย น่ารักจังเลยเจ้าหมาตัวใหญ่'
สตอรี่ไอจีที่แบคฮยอนสาบานเลยว่าไม่ได้ตั้งใจจะกดเข้าไปดู
แต่เขากลับจำได้ว่าเอ้อนั่นแหละ ร้านอาหารที่เขาชอบ พี่ชานยอลกับน้องรหัสที่ปากบอกไม่มีอะไรแต่กลับไปมีอะไรกัน
เค้าสองคนอยู่ด้วยกัน ดีจัง
"แบคฮยอน เดี๋ยว เงยหน้ามา"
มือถือถูกโยนไปที่ไหนสักแห่งในห้องนี้ เซฮุนเป็นคนจับมันทิ้งไปเอง มือหนากุมใบหน้าของเพื่อสนิทที่กลั้นสะอื้นจนตัวโยน
"มึงอย่า อย่าร้องแบบนี้"
เสียงอ่อนลงเรื่อยๆ เพราะมันหนักหนาเกินไป แบคฮยอนเหมือนคนเป็นหอบที่กำลังขาดอากาศหายใจ
"ไอเหี้ย!! อย่าเป็นแบบนี้ดิวะ!"
ร่างเล็กถูกฉุดเข้าอ้อมกอด มันต้องสุดทนแค่ไหนวะ ใบหน้าเปื้อนน้ำตาฝังลงที่อกเขา
แบคฮยอนตัวสั่นจนน่ากลัว เป็นเหมือนคนที่เก็บอะไรมามากมายจนวันนี้ถึงคราวระเบิดออกมา
มันไม่ได้โกรธจนโวยวายทำลายข้าวของ แต่กลับออกมาในรูปแบบของน้ำตา
กับ..
"ถ้าเราทำแบบเขา เขาจะเจ็บไหม เจ็บเหมือนที่เราเจ็บไหม"
"..."
เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ แบคฮยอนมีอะไรให้เขาแปลกใจได้เสมอ เหมือนตอนนี้ที่มันพยายามนั่งชันเข่าบนเตียงเพื่อนให้สูงขึ้นมาพอๆกับเขา
"สะอื้นเหมือนเด็กสามขวบ"
"ไม่เด็กแล้ว"
ที่เขาพูดทั้งหมดหมายถึงน่ารักต่างหาก จมูกรั้นแดงๆกับแก้มเปื้อนน้ำตา
กางเกงสีชมพู
ตัวมันก็เป็นสีชมพู
"กูรู้นะ"
"รู้อะไร"
ปากเล็กเบะออกนิดหน่อยที่เขาเช็ดน้ำตาให้ ตัวเองยังกลั้นสะอื้นจนตัวสั่นอยู่เลยทำมาเป็นปากดี
"หยี๋ สกปก"
"ทำไมๆๆๆ"
ใบหน้าหวานส่ายไปมาตรงอกเขา รู้ทั้งรู้แหละว่ามันแกล้งเช็ดน้ำตา
"อารมณ์ดีขึ้นแล้วดิ"
"ก็ดีอยู่ตั้งนานแล้ว"
แต่มือที่กำเสื้อเขายังแน่นอยู่เลย
เก่ง เก่งจริงๆ
"แล้วไอที่รู้นะ นี่รู้อะไร"
ตาฉ่ำๆเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ทันที นี่มันไม่รู้เลยรึไงว่าไอแพขนตาเปียกๆกับตาฉ่ำน้ำของมันไม่ได้น่ากลัวเลยสักนิด
"แล้วคิดว่าเรารู้อะไรหล่ะ"
"ทำมาเป็นเล่นลิ้น"
"แล้วอยากเล่นด้วยไหม"
"เตี้ย!"
"เนี้ย ขี้โวยวายโอ้ย! เซฮุนฮื่อออไม่เอาา"
แบคฮยอนบ้าจี้นั่นเป็นที่มาของเสียงหัวเราะตอนนี้ ร่างเล็กจมไปกับฟูกเพราะถูกเขากด แต่เจ้าตัวที่ดิ้นไม่หยุด
"แงงไม่เอาแล้ว อย่าจี้ ฮื่ออ"
สองขาเรียวยกขึ้นมาดันอกเซฮุนเอาไว้ แบคฮยอนหอบหายใจเหนื่อย ถือว่าให้เด็กมันพักแล้วกัน
"หยิกขาได้ไหม สั้นๆนี่ใส่เข้าไป"
"ก็เห็นชอบ"
"ชอบอะไร"
"ชอบลูบขา"
"เหี้ยไรเนี้ยย"
ทิ้งตัวลงนอนข้างๆเพราะหมดคำจะพูด แบคฮยอนมันขี้อ่อยขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
"หายเศร้าแล้วดิมาแกล้งกูเนี้ย"
"เรารู้หน่าเซฮุน ตื่นเช้าหลังเราเปียกทุกวัน"
"..."
"ทำอะไรไม่รอบคอบเลยนะเรา"
ร่างสูงยกแขนขวาก่ายหน้าผาก แขนซ้ายทิ้งลงบนเตียงอย่างอิสระ แบคฮยอนนอนตะแคงข้างหันมาเขา ก่อนจะวางมือไว้บนหน้าท้องแข็ง
"เราไม่ได้หลับลึกสักหน่อย ยิ่งมีคนมสกระซิบข้างหูยิ่งนอนไม่หลับ"
"แบคฮยอน"
"อ่าใช่ เรียกแบบนี้แหละ เดี๋ยวหอมบ้าง เดี๋ยวจูบบ้าง"
"..."
"เมื่อคืนก็ถูกับขาเราไม่ใช่รึไง"
อห ไอเหี้ย
เซฮุนมองนังตัวดีที่ปีนขึ้นมานั่งคล่อมทับส่วนนั้นไว้พอดี ยอมรับว่าลมหายใจเขาเริ่มติดขัดตั้งแต่เตี้ยมันเล่าไปลูบไปแล้ว
"มึงก็ชอบไม่ใช่เหรอ"
ใบหน้าหวานแสร้งเอียงคอสงสัยเป็นลูกแมว ก่อนจะระบายยิ้มอ่อนๆเมื่ออีกฝ่ายเริ่มพูดต่อ
"ร้องงื้อๆตลอดแหละ เวลากูทำอ่ะ"
ริมฝีปากบางจู๋ขึ้น ขยับตัวเล็กน้อยเพราะนั่งไม่สบายเอาสะเลย ซึ่งเซฮุนก็มองว่าแบคฮยอนมันกวนตีนใช่ย่อยเลย
"ก็ไม่งื้อสักทีอ่ะ"
Cut 2/2
Talk : อ่าว เฉ๊ย ไม่รู้จะปรับอารมณ์ยังไงให้มันกาม แต่มั่ยเปงรัย จัยมันยังดั้ยยุ
Talk : จูนไม่ติดแรงมาก น้องต้องวนอ่านของเก่าที่น้องเคยแต่ง ฉากคัทตั่งต่าง อ่านไปก็แบบเอ้ะ เป็นคนแบบนี้เหรอ นี่แต่งเองจริงๆเหรอ มันแบบฮึ้บ สู้ต่อนะ ไม่เทนะ กว่าจะแต่งมาถึงตอนนี้ได้แฝดเอยอะไรเอยผ่านมาหม๊ดดด ไม่เทนะ อย่าเทนะ
