"อึก! งืม อึก! อึก!"
เรียวขาอ่อนโผล่ขึ้นมานิดหน่อยจากการนั่งคล่อมทับขาคุณอา ตอนนี้มันก็ดึกมากแล้ว
อาชานคงไม่ตื่น
"งื้อ งั่ม!"
เรียวลิ้นเลียปลายมนจนช่ำเยิ้ม ดูเหมือนตอนนี้แบคฮยอนจะปลุกอาชานน้อยได้แล้ว
"อึก! อึก! อึก!"
ปากบางครอบครองความใหญ่จนคับปาก มันตื่นเต้น จนเผลอผงกหัวถี่ๆจนจุกลำคอไปหมด
คุณอาขยับยุกยิกทีนึงตามสัญชาตญาณ
หวังว่าคงไม่ตื่น ไม่นะ
มือบางที่ดูเล็กไปทันทีเมื่อกอบกุมส่วนนั้น แบคฮยอนขยับมือทั้งสองข้างพร้อมกับรัวลิ้นถี่ๆ ตาเรียวที่อาชานชอบบอกว่าเหมือนลูกหมาลอบมองผู้เป็นอาเป็นระยะๆ
สุดท้ายก็ไม่ไหวสะเอง
"อ อา คุณอา"
มือข้างนึงถูกส่งไปขยี้แกนกายเล็กจนพองคับกางเกงใน แบคฮยอนถูกมันลงกับหน้าขาของผู้เป็นอาอย่างไม่เกรงว่าอีกฝ่ายจะตื่น
ตื่นก็ตื่นเถอะ ไม่ไหวแล้วจริงๆ
ส่วนสูงของเด็กมอสามยังไม่ถึงอกชานยอลด้วยซ้ำ มันทำให้แบคฮยอนเหมือนลูกหมาที่ปีนป่ายเจ้ายนายไปทั่วจริงๆ
อย่างเช่นตอนนี้ที่ริอาจปีนขึ้นไปกัดหูผู้เป็นนายเบาๆ
"อาชานจ๋า ตื่นมา ตื่นมาเล่นกับแบค"
มันได้ผล เพราะเปลือกตาที่ปิดสนิทอยู่เมื่อครู่ค่อยๆขยับเปิด
"...แบคฮยอน"
"งับ"
ลูกหมาตัวเล็กปล่อยให้คุณอางง มือบางเลื้อย้ข้าไปในสาบเสื้อ ลูบไล้กล้ามที่ชอบนักหนา
"อาชาน อาชานขา"
ความใคร่เข้าคริบงำ ปลุกความกล้าให้ร่างน้อยบดสะโพกเข้าหาแท่งร้อนที่ชี้โด่เพราะฝีมือตัวเองอยู่
"แบคฮยอนเดี๋ยว!"
เหมือนชานยอลจะรู้แล้วว่าหลานชายกำลังทำอะไร เพราะความปวดหนึบตรงกลางกายตอนนี้มันฟ้อง
เขาไม่ได้ฝันไป
"แบคฮยอนหยุด!"
ร่างเล็กปล่อยเสียงดุให้ผ่านไป ตราบใดที่คุณอายังไม่ผลักเขาออก
แบคฮยอนจะไม่หยุด
แก้มใสซบลงกับอกคุณอา ส่วนมือก็ยังพักอยู่ในสาบเสื้อ
"แบคเป็นเด็กไม่ดี ทำโทษแบคสิคับ ตีแรงๆเลย"
"..."
"ทำแบค...แรงๆนะ อ๊าส์!!"
มือหนาฟาดลงที่ก้อนโมจินุ่มเด้งเสียงดังเพี๊ยะ
ชานยอลพร่ำบอกตัวเองว่านี่หลาน แต่ดูเหมือนร่างกายจะไม่เข้าใจ
"อาชาน ตี ตีอีก"
แบคฮยอนออดอ้อนออเซาะ เนียนซบแก้ม เนียนบดเบียดสะโพก
เพี๊ยะ!!
"อ๊าส์!!"
เพี๊ยะ!!
"งื้อออ"
มือหนากอบกุมก้อนนุ่มนิ่มไว้ทั้งสองข้าง ชทนยอลออกแรงบีบจนมันเหลวล้นมือ ก่อนจะตีลงมาอีกครั้งเพราะความหมั่นไส้
"อาขอโทษ"
"ตีหนู ตีแรงๆ"
เพี๊ยะ!!
"อ๊ะ! อาชาน"
ชั้นในสีขาวถูกถอดออกโดยเจ้าของเอง แบคฮยอนอยากให้อาชานชอบ ชอบความนุ่มนิ่มของก้นตัวเอง
"อ่า~"
ชานยอลเห็นว่าผิวขาวๆนั่นแดงขนาดไหน แต่เขาอยากเห็นมันมากกว่านี้
"เปิดไฟให้อาหน่อยค่ะ"
.
.
.
"อื้อ~"
ริมฝีปากเล็กถูกดูดดึงจนช้ำ แบคฮยอนเปิดปากให้คุณอาเข้าไปสำรวจ แขนเรียวยกคล้องคอผู้เป็นอาที่โน้มมาตะบมจูบกันสะช้ำ
"งื้อ"
อาชานเหลือแค่กางเกงผ้าขายาวที่เปิดให้ชานน้อยออกมาท้าทายโลก ในขณะที่หลานตัวน้อยยังมีเชิ้ตตัวใหญ่แต่ไหล่ตกอยู่
"ให้แบคทำ ให้หนูทำนะ"
ช้อนตาขึ้นมองอาชานทั้งที่มือยังรูดแก่นกายใหญ่ แบคฮยอนจับมันจ่อปากทางรักที่กระตุกรอรับอยู่ก่อนแล้ว
ฟันคมกัดจมูกรั้นที่เชิดขึ้น ชานยอลซี้ดปากอย่างเสียวส่านเพราะหลานชายตัวดีค่อยๆกลืนมันเข้าไปในร่างกาย
"ไม่น่าเชื่อว่ายังไม่เคย"
"อาชาน อ๊ะ!"
"แรดขนาดนี้"
แบคฮยอนเริ่มมองเห็นความซาดิสอยู่กลายๆ เอวคอดถูดจับยึดแน่น บดเบียดสิ่งที่คับช่อนทางหลังจนอยากจะกรี้ดออกมาให้รู้แล้วรู้รอด
ไหนจะถ้อยคำด่าทอ แต่แววตาเต็มไปด้วยความกระหายนั่นอีก
"อ๊ะส์!ๆๆๆๆๆ/อืมห์ ร่านจริงๆ"
มือบางยึดไหล่กว้างกระแทกเข้าหาแก่นกายรัวๆ แน่นอนว่ามันเจ็บจนน้ำตาไหล แต่มันก็เสียวจนหยุดไม่ได้เช่นกัน
เพี๊ยะ!!
"กรี้ด!!! อาขา อ๊าส์!"
"ทำไมหนูถึงร่านแบบนี้ อืมห์"
"เอาหนู เอาหนูแรงๆ"
ร่างน้อยถูกพลิกให้จมอยู่ใต้อานัติ ชานยอลกระแทกกายซ้ำๆไม่สนใจเสียงกรีดร้องปานจะขาดใจ
"หายอยากไหมคะคนดี"
"อร๊าง!!!"
น้ำสีขาวขุ่นพุ่งเข้าสู่ร่างกาย แบคฮยอนนอนหอบหายใจรวยริน ร่อยสะโพกกักเก็บทุกหยาดหยด
"อาชานขา อืม~"
หลานชายตัวน้อยพลิกตัวขึ้นนั่งคล่อมร่างใหญ่ของคุณอา แบคฮยอนควงสะโพกจนแก่นกายขยายพองคับช่องทางอีกครั้ง
เสียงหวีดด้วยความพอใจของตนเองดังไปทั่วห้องสลับกับเสียงกร่นด่าและเสียงตี
ร่างกายน้อยช้ำพอๆกับการโดนรุมโทรม แต่กระนั้นสงครามก็ยังไม่จบ
"อาชาน อาชานขา เอาหนูแรงๆ"
Talk : อีเหี้ยยยย พิมันคนเหี้ยยยยย บาปกรรมแรง TT
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น