บานประตูไม้สีสาว เปิดออกโดยผู้มาใหม่ ภายในมือถือแก้วที่บรรจุไปด้วยนมอุ่นๆ
สองมือประคองวางไว้ข้างเตียง ร่างเล็กแต่เต็มไม้เต็มมือไปทุกสัดส่วน ก้าวขาเรียวพาตัวเองไปนั่งยังที่ประจำ
"พี่ขอโทษ"
มุดใบหน้าซุกเข้ากับแผ่นอกหนา มือน้อยขยุ้มช่ยเสื้อของอีกฝ่ายจนยับยู่ยี่ ขยับพาร่างอ้อนเอ้นบดเบียดไปกับร่างกายของอีกคน
"พี่ทำไปทำไม?"
"ก็ตอนเราหวงพี่มันดีนี่"
พาลนึกไปถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ตอนที่ต้องส่งสามีไปทำงาน เนื่องจากงานมีงานด่วนเข้ามา
ตอนที่ดวงตาใสสบตาเจ้ากับลูกชายคนเล็กของเจ้าของบ้าน ปลายเท้าเขย่งขึ้นจูบสันกรามของผู้เป็นสามี จูบซับไปถึงมุมปาก ก่อนจะโดนกระชากไปบดจูบอย่างเร่าร้อน
โดนที่ยังคงสบตากันไม่ห่าง
"ง้อนะ"
มือบางเรียวสวยยกแก้มนมขึ้นมากระดก อมไว้ในปากจนแก้มพองอย่างน่าเอ็นดู จนเจ้าของหน้าตักอดไม่ได้ที่จะก้มลงมาลิ้มลอง
"ชานยอล"
แก้วนมวางกลับเข้าที่เดิม แขนขาวคล้องคอลูกชายบุญธรรมเอาไว้ เรียกกระซิบชิดริมฝีปากอย่างน่ารังแก
และคิดว่าลูกชายเค้าคงพร้อมแล้ว
"ให้พี่ง้อเราเสร็จ..." จูบซับหยดน้ำนมที่มุมปาก ขยับร่างกายให้แนบชิดขึ้นไปอีกระดับ "แล้วเราค่อยมาลงโทษพี่นะ ตีแรงๆ แบบที่เราชอบทำ"
สองมือประคอง แท่งร้อนที่กำไม่รอบ บดเบียดก้นอวบลงสู่หน้าตักอย่างเร่าร้อน ริมฝีปากเผยออกกว้าง เฝ้าเรียกลูกชายแต่กลับเป็นผัวคนที่สองทางพฤตินัย
ทุกครั้งที่ฝ่ามือใหญ่ฟาดฟันลงมาพาให้ใจเต้นตุบตับ อี้ชิงชอบแค่ไหนที่ลูกชายของสามีทำให้เซ็กส์ขเรามันเร่าร้อนในทุกๆครั้ง
"อ๊าส์!! ชานยอล! ตีพี่ ตีพี่แรงๆ!"
กึก! กึก! เอี๊ยด!
ชุดนักเรียนที่ใส่ยังอยู่ครบ มีเพียงแค่เข็มขัดกับกางเกงที่ถูกรูดซิบ แท่งร้อนผลุบหายเข้าปากทางรักซ้ำๆยามที่คนรักของพ่อกระแทกลงมา
ตัวก็แค่นี้ แต่ทำเแาชานยอลหอบกระเส่า ลมร้อนพ่นออกมาจากปากซ้ำๆ เมื่อใกล้จะถึงจุดไคล์แม็ก
เอวบางแปลเปลี่ยนเป็นบดเบียดเสียดสีแทน เสียงหอบหายใจดังก้องไปทั่วห้อง แน่นอนว่าเสียงเตียงกระทบฝาผนังเมื่อครู่ดังไปยังห้องที่ติดกันแน่นอน
ชานยอลล็อกเอวคอดไว้ ก่อนจะกระแทกกายซ้ำๆปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นให้ฉีดเข้าร่างกายของคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแม่เลี้ยง
ใบหน้าหวานซบลงกับอกหนา เสื้อยืดตัวโคล่งสีแดงจัดยังคงสวบทับอยู่บนร่างกาย
มีแต่แพนตี้ลายลูกไม้เท่านั้นที่ฉีกขาดเพราะชานยอลไม่ให้ถอดมัน
"ถึงเวลาที่ผมต้องลงโทษแล้วใช่ไหม?"
"แฮ่กๆ อื้ม~ ตีพี่แรงๆ"
"ผมอยากจะรู้จริงๆว่าพ่อไปเอาคนร่านแบบพี่มาทำเมียได้ไง"
#กามโปรเจค
"พี่! ทำไมขอบตาดำแบบนี้"
พี่คนโตของบ้านโดนจับสำรวจจนหัวหมุนไปหมด แบคฮยอนได้แต่ห้ามปราบให้ชานยอลน้อยๆหน่อยเพราะมึนหัวจะตายอยู่แล้ว
"นี่ ไปห้างกันไหม"
คิ้วหนาเลิกขึ้นเชิงสงสัย นี่เป็นครั้งแรกในรอบหลายๆปีที่แบคฮยอนชวนไปเที่ยว
"ก็เห็นขลุกตัวอยู่แต่ในบ้านไง"
"อยู่ในบ้านก็สนุกดีหรอก"
แบคฮยอนแอบเห็นว่ามุมปากนั้นกระตุกยิ้มอย่างเจ้าเลห์ ชานยอลผละออกไปเปิดตู้เย็นหาอะไรรองท้องในตอนเช้า
"สนุกตรงไหน"
ร่างเล็กกนะโดขึ้นไปนั่งบนเคาว์เตอร์ในครัว ร่างสูงกระดกนมจืดลงคอ ไม่ำด้ตอบคำถามแต่แบคฮยอนก็เห็น
ว่าดวงตานั้นมันซุกซนแค่ไหน
"เห็นพี่อี้ชิงไหม เห็นปกติจะมาทำกับข้าววางไว้แล้ว" เพราะโต๊ะอาหารวันนี้ว่างเปล่า
"ไม่รู้สิ ไปข้างนอกมั้ง"
"อื้ม นี่ชานยอล เอาขนมปังให้พี่หน่อย"
แสร้งไม่รู้ทั้งๆที่แบคฮยอนรู้ดี
ว่าทั้งสองลงโทษกันทั้งคืน จนลุกไม่ไหวต่างหาก
"สรุปว่าจะไม่ไปจริงๆเหรอ พี่เบื่ออ่ะ"
แบคฮยอนรับขนมปังด้วยปากไปเคี้ยวตุ้ยๆจนน่าหมั่นไส้
"อยากบีบให้แก้มแตกจริงๆ"
กอดอกพิงแขนไว้กับตู้เย็น แบคฮยอนนี่นี่มันบันนี่ชัดๆ
"มาบีบสิ"
แล้วชานยอลก็งงเป็นรอบที่สองของวัน ชวนไปเที่ยวยังไม่พอ ยังยอมให้แกล้งอีก สงสัยจะเบื่อจริงๆ
"ย๊าส์! ปาร์ค แบคฮยอน!"
ร่างเล็กหัวเราะคิกคัก เมื่อยื่นขาไปเขี่ยน้องชายได้สำเร็จ แต่ก็ต้องแลกกับการโดนจี้เอวจนแทบหายใจหายคอไม่ทัน
"ฮื่อออ ยอมแล้ว ชานย๊อลลล"
"ยอมหรอ ยอมหรอ"
แบคฮยอนดีดดิ้นจนเกือบตกเคาว์เตอร์ สองแขนเกี่ยวรอบคอชานยอลไว้แน่น ตาเรียวหลับปี๋ด้วยความกลัว
"อ้าวแปลงร่างเป็นหมีโคลาเหรอ"
"นี่!"
"โอ่ยเจ็บ! พี่ ผมเจ็บบบ"
ฟันซี่เล็กกัดลงบนต้นแขนแกร่งเกอนเด็กมัธยม
"คันฟันไง๊"
"นี่!"
สองขาล็อกตัวน้องชายไว้แน่น ฝังเขี้ยวลงบนต้นคออีกฝ่าย
'อื้อ อ๊ะส์ อย่ากัด'
แรงกัดค่อยๆเบาลง จนชานยอลแปลกใจ พี่ชายเขาแค่ค้างไว้เฉยๆ
"อือ แบค เป็นอะไร"
"ไปเที่ยวกันนะ"
น้ำเสียงอีกฝ่ายอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ชานยอลกระชับแขนที่เคยประคองไว้ไม่ให้อีกคนตก เปลี่ยนเป็นอุ้มกระเตงอีกคนไปที่ห้องนั่งเล่นแทน
พาตัวเองนั่งลง แขนเรียวกระชับกอดที่ต้นคอของเขา ฝังจมูกรั้นลงกับแผงอก
"ใครทำอะไรไหม"
ยิ่งเห็นอีกคนออดอ้อนยิ่งเป็นห่วง แบคฮยอนดูซึมลงจนน่าใจหาย
"พี่บอกผมสิ"
"ไม่มีอะไรหน่า"
สุดท้ายชานยอลก็เลือกที่จะลูบแผ่นหลังบางเพื่อปลอบใจแทน
ร่างสูงกดจูบลงบนขมับ ก่อนพูดพึมพำโอ๋เอ๋ จนแบคฮยอนหลุดขำ พี่ชายตัวเล็กหลับตาลงสูดดมกลิ่นหอมที่ปนมากับกลิ่นของพี่อี้ชิง
แวบนึงที่เคยนึกถึง
แบคฮยอนเริ่มอยากจะให้มันเกิดขึ้นจริงๆสะแล้ว
#กามโปรเจค
สายน้ำไหลออกมาจากฝักบัวอย่างต่อเนื่อง ตรงหน้าเป็นไอแพดคู่ใจที่วางอยู่บนเคาว์เตอร์อ่างหน้าหน้า
มือบางลูบไล้ฟองสบู่ไปทั่วร่างกาย ผิวเนียนนุ่มลื่นมือที่ยังไม่เคยมีใครได้สัมผัส
เสียงหอบหายใจ ร้องไห้ขอร้องให้หยุด แต่กายบางกระเด้งสวนอย่างชอบใจทุกครั้ง มันช่างขัดกันเหลือเกิน
ช่างเป็นวันเสาร์ที่ยาวนาน แต่หลังจากร่างกายนั้นโดนรังแกซ้ำๆอย่างสุขสมแล้ว
หลังจากนี้จะเป็นเวลาของแบคฮยอน
ดวงตาเรียวจดต้องไปยังหน้าจออีกครั้ง ความคิดมากมายไหลเข้ามาในหัว พาลให้ด้านร้ายของจิตใต้สำนึกตะโกนบอกซ้ำๆ
อยากลองเป็นพี่อี้ชิงเหลือเกิน...
#กามโปรเจค
Talk : มันจ้าสะเหลือเกิน~~~ [ลงอันนี้จบ พิจะลงฉากป้ายหน้าของบีทีเอสนะคับ]
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น