แม้จะมองไม่เห็นทางข้างหน้าว่าเป็นอย่างไรต่อไป เพราะป๋ายเซียนทำได้แต่นั่งผวา
กลัวคนพวกนี้แค่ไหน...ไม่มีใครรู้
เสียงกรีดร้องดังสะท้อนไปทั่วห้องเก็บเสียง แบคอยอนด่าเขาว่าร่านซ้ำๆ ทั้งๆที่ป๋ายเซียนยังไม่แม้แต่จะเสียตัวให้ใครยกเว้นพี่ชานยอล
"ให้มันจบลงสักทีเถอะคุณหนู พวกเราจะได้รับเงินสักที"
"อ อย่า ขอร้องหละ"
คำอ้อนวอนไม่เป็นผลเพราะข้อเท้าขาวถูกกระชากอย่างแรงจากคนร่างกายกำยำถึงสองคน กางเกงขายาวถูกกระชากจนขาดวิ้นบาดเนื้อผิวผู้สวมใส่ แม้ป๋ายเซียนไม่ได้ร้องไห้ แต่กลับมีอาการหวาดผวาอย่างเห็นได้ชัด
ร่างน้อยดีดดิ้นจนผู้กระทำโมโห มือบางถูกจับไพร่หลัง ตรึงสองแขนเอาไว้ด้วยสองมือ
"หยุดดิ้นดิ๊!" ความหัวเสียทำให้ลงแรงกับข้อมือขาวเยอะไปหน่อย มันจะอะไรกันนักกันหนาวะ
"ป ปล่อย อ อย่าทำอะไรนะ"
"แล้วคุณหนูคิดว่าพวกผมจะมาทำอะไรวะ"
ใบหน้าแหยแกเพราะความเจ็บนั่นไม่ได้ทำให้หนูน้อยลดระดับความน่ารักลงไปสักนิดเดียว บางทีพวกเขาก็อยากจะทำอะไรมากกว่านี้
ติดอยู่แค่คำสั่งของผู้เป็นนาย
ดวงตาช่ำไปด้วยน้ำเหม่อลอยมองเข็มฉีดยาปลายแหลม ป๋ายเซียนเริ่มถดตัวหนีอีกครั้ง แต่แรงแค่นี้จะไปสู้อะไรกับผู้ชายสองคนได้
ปลายเข็มแหลมปักลงบนต้นแขนของน้องน้อย ความเจ็บปราดแล่นเข้าทุกเนื้ออณู แต่กลับบอกไม่ได้ว่าหลังจากนั้นรู้สึกอย่างไรต่อ
สองตามองผู้ชายสองคนที่เดินออกไปตามมาด้วยเสียงลากโซ่ที่คล้องไว้หน้าประตู ป๋ายเซียนอยากจะหลับตาลงแล้วฟักร่างกาย แต่ความรู้สึกที่แทนที่เข้ามามันไม่สามารถบังคับได้
ร่างน้อยร้อนรุ่มจนตัวแดง ลมหายใจหอบกระชั้นชิดมากกว่าที่เคยเป็น มันอึดอัดจนอยากจะเปลื้องทุกสิ่งอย่างออกจากร่างกาย
ป๋ายเซียนพยุงตัวเองให้ลุกขึ้น พาร่างที่เริ่มซวนเซเดินเข้าห้องน้ำ ทิ้งตัวลงในอ่างที่เต็มปริ่มไปด้วยน้ำเย็นเฉียบ
"ฮ้า แฮ่ก"
ริมฝีปากอ้าออกกว้าง พยายามโกยอากาศเข้าปอดอย่างยากลำบาก แต่ไม่ได้กห้เป็นนิ้วเรียวแทนที่ป๋ายเซียนยกมันเข้าปากดูดดุนเหมือนของโปรด
ร่างกายบิดเร่าจนตัวแดง ลูบไล้ผิวเนื้อลื่นมือของตัวเอง สองขาชันขึ้นและอ้าออกกว้าง
ทรมาร
ป๋ายเซียนต้องการการเติมเต็ม...
Talk : สวัดดีเดือนใหม่หัวใจยิ้มแฉ่ง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น