ไฟในบ้านดับสนิท แค่ยังคงเหลือห้องนอนของลูกชายตัวดีที่ชวนเด็กข้างบ้านมาเล่นเกมส์จนดึกดื่น
แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา เพราะบ้านตรงข้างๆยังไม่ปิดไฟ
ชานยอลกระโดดข้ามรั้วเตี้ยๆด้วยความชำนาญ แต่หลังจากนี้คงต้องทุบบางส่วนทิ้งเพื่อทำประตูเชื่อมกัน
เรื่องนี้เขาคุยกับไอรีนแล้ว...
เรื่องประตูอย่างเดียวนะ
.
.
.
"แบคฮยอนอ่า เปิดประตูให้พี่หน่อยสิครับ"
.
.
มันเริ่มต้นตั้งแต่ประตูหน้าบ้าน แก้มกลมถูกกัดลงโทษไปทีนึงข้อหาปล่อยให้รอนาน ชานยอลไม่ใช่คนใจเย็นเพราะฉะนั้นข้ามขั้นการปลุกอารมณ์แบบเนิบๆไปได้เลย
จมูกโด่งซุกลงบนซอกคอหอมกรุ่น เรียกเสียงอืออาเหมือนเรียกกำลังใจ ก่อนจะล้วงเข้าไปในสาบเสื้อสะกิดยอดอกสีหวาน
"หนูหอมจังเลย"
"ฮื่อ~ "
สองมือหนากดไหล่แคบให้นั่งลง แผ่นหลังของแบคฮยอนกระแทกกับบานประตูแต่กลับไม่รู้สึกเจ็บใด
"แกะสิแบคฮยอน ทำเหมือนที่หนูชอบทำ"
"อย่าพูดสิครับ"
ถึงปากจะบ่นแต่มือก็สาลวนกับกางเกงผ้าบาง มันเริ่มแข็งตั้งเป็นแท่งจนส่วนหัวโผล่พ้นขอบกางเกงมา
น่ากินเป็นที่สุด
ดวงตาของคุณพ่อน้องบีหลับพริ้ม เช่นเดียวกับชานยอลที่เชิดใบหน้าซี้ดปากเหมือนกัน
กางเกงยังคงอยู่ที่เดิม ทำให้ชานยอลหงุดหงิดหน่อยๆ มือนุ่มนิ่มที่ควรจะทำหน้าที่ได้แล้วกลับวางไว้ระหว่างขาที่คุกเข่า
"เร็วๆสิคะ"
"ครับ เร็วๆสิ"
นอกจากเผยอปากจนน้ำลายไหลเยิ้มแบคฮยแนก็ไม่ได้ทำอะไร ใบหน้ขอคุณพ่อเซฮุนเริ่มไม่ประสบอารมณ์ เท้าแขนดังปังลงกับประตู ก่อนจะใช้มือข้างนึงจับแท่งร้อนยัดลงปากบางน่าจูบ
"อยากจะกัดให้ช้ำเลย ให้ตาย"
"ฮ่ะ อึก! อึก! อึก!"
หยาดน้ำตาไหลลงตามปลายหางตาเรียว ไม่ได้มาจากความเจ็บปวด แต่แบคฮยอนทนไม่ไหวจริงๆกับแท่งร้อนที่กระแทกเข้ามาจนสุดลำคอ
"ซี้ดด น้อง -น้องแบค"
.
.
.
"อ๊ะ!"
ร่างกายขาวนวลตัดกับผ้าปูที่นอนสีน้ำเงินเข้มอย่างชัดเจน แบคฮยอนคลานเข่าส่ายบั้นท้ายกลมกลึงด้วยความสั่นระริก
"ฮะ อื้ออ~ คุณครับ"
สองมือหนายังคงนวลความนุ่มหยุ่นนั้นเต็มที่ก่อนจะตระหวัดลิ้นรัวๆจนแบคฮยอนแข้งขาอ่อน
"หนูสวยจัง"
"หนูหวานจริงๆ"
ถ้อยคำเพ้อๆออกมาจากปากคนที่แก่กว่าปีเดียว
ไม่ไหวแล้ว...
"ชานยอลใส่เข้ามา"
"หืม?"
"ใส่ของพี่เข้ามาสักที..
..ผมอยากแล้ว"
Talk : พอแล้ว เราไม่ใช่คนผิดศีลธรรม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น